Ægir - 01.02.1979, Qupperneq 19

fyrir. Ríkisstjórnin sá sér ekki fært að verða
v'ið þessari beiðni að öllu leyti, en hefur þó ákveðið
að verja 15% af gengismunafé til þessara hluta.
Liggur enn ekki ljóst fyrir hversu háa upphæð
^ér er um að ræða en hún er allmiklu lægri en
reikningslegt tap er Sölusambandið fór fram á. Það
iggur því alveg ljóst fyrir, að afkoma saltfisk-
ramleiðenda á árinu 1978 var mjög slæm og óvíst
er enn hvaða afleiðingar sú slæma afkoma hefur á
iramleiðslu ársins 1979.
Eins og rakið hefur verið hér að framan, hefur
afkoma saltfiskframleiðslunnar undanfarin misseri
'enð afarslæm og standa fyrirtækin nú uppi
rum að eigin fé og með langan hala dýrra lausa-
skulda. Við saltfiskframleiðendur höfum marg-
S1nnis tekið fram á undanförnum misserum að
°kkur finnist í hæsta máta óeðlilegt að þurfa að
eyða upp Verðjöfnunarsjóðnum, sem safnaðist
aðallega á árunum 1974 og 1975, þar sem engar
Pær markaðsbreytingar hafa átt sér stað til verð-
ækkunar sem réttlæta að svo verulegar greiðslur
Ur sjóðnum þurfi til að koma, sem raun ber vitni.
erðbreytingar frá þessum tíma á erlendum mörk-
um hafa að meðaltali verið mjög óverulegar
og þó heldur upp á við. Gengi ísl. krónunnar
e ur hvergi fylgt eftir þeim öru verðhækkunum,
Sem orðið hafa hér innanlands og hefur SÍF orðið
a gera síauknar kröfur til Verðjöfnunarsjóðs
Urn greiðslur úr honum til að halda framleiðslunni
§angandi enda þótt það stríði algjörlega gegn
s oðun saltfiskframleiðenda á notkun sjóðsins.
>ð fulltrúar SÍF í sjóðsstjórninni höfum ekki
a. ^ram þeim viðmiðunarverðum sem við höfum
1 nauðsynleg nokkur undanfarin viðmiðunar-
r timabil og hefur því afkoma greinarinnar
r> stöðugt versnandi eins og áður greinir.
fr 'ns °8 kunnugt er varð allmikil hækkun á
Vstum fiskflökum í Bandaríkjunum stuttu fyrir
^e8ar ftskverð var ákveðið um áramót
^e ur greinilega verið gert ráð fyrir því að stærsti
^ Utl Þeirrar hækkunar færi beint út í verðlagið
a^arna ttma °g eðlilegt hefði verið að hyggja meir
en re strargrundvelli annarra atvinnugreina heldur
sta j1Stln?ar sérstaklega og gera þeim kleift að
gj- a rneira á eigin fótum en nú virðist raunin á.
jöf UEPranalegum tilgangi með stofnun Verð-
u UUnarsJÓðs væri fylgt, hefðu greiðst töluverðar
min æ°lr.' ^erðjöfnunarsjóð frystingar og mun
útfl01 ®re'ðs'ur komið úr saltfisksjóðnum. Fleiri
af rUtninSs8reinar hefðu vafalaust notið þar góðs
e tari gcngisskráningu. SÍF vill minna á það, að
ekki eru nema 3-4 ár síðan hagstætt útflutnings-
verðlag á saltfiski skilaði stórkostlegum verð-
mætum til þjóðarbúsins og létti mjög hag frysti-
húsa og annarra fiskverkunarstöðva, sem jafn-
framt framleiða saltfisk. Á þeim árum var saltfisk-
framleiðendum gert að greiða stórkostlegar fjár-
upphæðir í Verðjöfnunarsjóð, sem nú er ætlast
til að sóað sé hraðar en nokkur skynsemi getur talist.
Erfið vandamál í nokkrum viðskiptalanda SÍF
hafa stórlega raskað högum saltfiskframleiðenda á
síðustu misserum og þá sérstaklega nú síðustu
mánuðina. Teljum við einsýnt, að hér sé einungis
um tímabundna erfiðleika að ræða og leggjum enn
sem fyrr áherzlu á það, hve mikilvægt sé fyrir
okkur íslendinga að halda öllum þeim útflutnings-
mörkuðum sem við höfum hingað til haft. Það
verður ekki gert nema með því að sjá til þess, að
öllum greinum sjávarútvegs, sem nú starfa, verði
gert kleift að starfa áfram jafnvel þótt nokkrir
erfiðleikar steðji að af og til. Nægir þar að nefna
til skreiðarverkun, sem um skeið átti við verulega
söluerfiðleika að stríða, en nú hefur ræzt far-
sællega úr. Ennfremur vill SÍF benda á, að einmitt
á þeim tímum þegar skreiðarverkun hefur dregist
saman hefur mikilvægi saltfiskframleiðslunnar
komið verulega í ljós, þar sem söltunin hefur þá
tekið við því hlutverki, sem skreiðarverkunin hefur
oft haft, að taka við lélegum gæðaflokkum fersks
fisks og gera úr honum seljanlega vöru. Þannig
kemur berlega í ljós, hvernig fjölbreyttar vinnslu-
aðferðir geta stutt hverja aðra.
Við viljum jafnframt undirstrika það, að verðlag
á saltfiski hefur á s.l. árum verið hátt í hlut-
falli við aðrar sjávarafurðir og fer því víðs fjarri
að nokkur ástæða sé til að ætla að saltfiskur þurfi
að dragast aftur úr í þeim efnum, ef ekki koma
til harkalegar stjórnvaldsaðgerðir í þeim löndum
sem saltfiskneysla er mest í. Því miður hefur verið
mikið um þess háttar aðgerðir uppá síðkastið, en
með samstilltu átaki saltfiskframleiðenda og ísl.
stjórnvalda ætti að vera hægt að hafa áhrif í þá
átt, að þau þurfi ekki að koma illa niður á salt-
fiskframleiðslunni. Eins og margoft hefur komið
fram er innborgunarskyldan í Brasilíu 100% í 365
daga og er talið að það jafngildi 55-70% tollmúr
í þeirri verðbólgu sem í því þjóðfélagi hefur verið.
Þeir tollar, sem saltfiskinnflytjendur verða að greiða
á Spáni hafa jafngilt 20-22% og þeir erfiðleikar
sem við hefur verið að stríða í Portúgal og öllum
eru kunnir eru vissulega einnig stjórnvaldsaðgerðir.
Sölusambandið leyfir sér að vona að lát verði á
ÆGIR — 63