Ægir - 01.10.1993, Blaðsíða 10

„Þeir eru fáir orðnir eftir
sem hafa smábátaút-
gerð að aðalstarfi í
Reykjavík. Kannski
svona tuttugu í allt. Við
erum sífellt í varnar-
stöðu ... Stundum fœr
maður á tilfmninguna
að það sé vísvitandi ver-
ið að gera manni erfið-
ara fyrir. Það hvarfar
stundum að mér að
hœtta þessu, en það er
hins vegar ekki gœfdegt
í því atvinnuástandi
sem nú ríkir. Ætli mað-
urþrauki þetta ekki eitt-
hvað enn."
97 tonn af þorski á
einum sólarhring
„Mér er sérstaklega minnistæö ver-
tíðin 1965. Þá var besta fiskirí sem ég
lenti í á vertíðarbáti. Við sóttum vest-
ur undir Ingólfshöfða og það var legið
úti eina nótt og ísað um borð. Við
vorum með sjö trossur og í eitt skiptið
drógum við fimm og skildum tvær
eftir sem við höfðum lagt lengra frá,
við Hrollaugseyjar. Við lönduðum 64
tonnum um miðnætti, fórum út aftur
og drógum hinar tvær við eyjarnar.
Við fengum 32 tonn úr þeim og fór-
um í land aftur og lönduðum. Þannig
lönduðum við 97 tonnum af þorski á
einum sólarhring. Og þetta var mjög
vænn fiskur. Hins vegar man ég að
netin voru öll ónýt þegar við vorum
búnir að draga."
Ágœtt að vera á síld
„Ég fór á síld strax sumarið 1963. Á
þeim tíma var hún að verða búin fyrir
Norðurlandinu og ég held ég hafi ekki
komið nema einu sinni eða tvisvar á
Siglufjörð. Síldin hafði fært sig austur
fyrir land. Það var ágætt að vera á síld
á þessum árum. Skipin voru nú ekki
stór og það var ekki mikil harka í veið-
unum. Menn voru ekki úti í vondum
veðrum. Ef brældi þá var yfirleitt siglt
í land. Ég lifði það tímabil þegar
kastað var á vaðandi síld. Rétt náði í
endann á því. Það var skemmtilegur
veiðiskapur. Eftir síldveiðarnar á
sumrin var venjulega stoppað um
hríð, en síðan var farið á línu þegar
líða tók á haustið. Líða tók á haustið
og verið á línunni fram í febrúar þegar
netin tóku við."
Haldiö í Norðursjóinn
„Árið 1969 fór ég á nýlegan bát,
Gissur hvíta, frá Hornafirði, og á hon-
um fór ég fyrstu ferð mína á síld í
Norðursjónum um sumarið. Þá var
norsk-íslenski síldarstofninn uppur'
inn og ég hafði tekið þátt í þeim enda-
lokum norður undir Bjarnarey. Fyrsta
sumarið í Norðursjónum var oftast
landað í Þýskalandi, en síðar í Dan-
mörku. Norðursjávarveiðarnar stóöu
alveg fram undir 1976 hjá íslensku
bátunum. Þetta var langt úthald, eng-
in lögbundin frí. Eitt af því fáa já-
kvæða við þessar útilegur var veðrið
sem oft var mjög gott í Norðursjon-
um."
Stýrimaður á ísafold frá Hirtshals
„Árið 1975 fór ég til Danmerkur. Ég
hafði verið stýrimaður á Jóni Finns-
syni og einn skipsfélagi minn benti
mér á að það vantaði stýrimann á Isa-
foldina. Það var mikil eftirspurn eft>r
þessu plássi, enda tekjurnar góðar. Viö
vorum þrír stýrimennirnir og voruin
tvo mánuði um borð og einn mánuð i
fríi. Ég var kominn með fjölskyldu þa
og fór alltaf heim í frí. Mér þótti þetta
gott fyrirkomulag í fyrstu, enda var
maður ekki vanur neinum fríum 3
skipunum hérna heima. En óskóp
þótti manni mánuðurinn heima vera
fljótur að líða."
Betra en á íslensku skipunum
„Þetta var góður tími. Kaupið var
gott og fríin meiri en heima. ísafoldir1
var stórt skip, um 800 tonn, og betur
búin en maður átti að venjast aö
heiman. Vinnubrögðin á íslensku síld
arbátunum í Norðursjó á þessum
árum voru þannig, að síldin var öH
ísuð í fjörutíu kílóa trékassa. Þetta var
gífurleg vinna og aðstaðan um
yfirleitt slæm. Á ísafoldinni var
borð
síld'
inni hins vegar dælt í sjókælitanka °g
við lönduðum henni yfirleitt sama
daginn og hún var veidd. Þetta ge^
mjög hratt fyrir sig. íslensku bátarn*r
voru yfirleitt með um tvö þúsuu1
kassa og það tók um sólarhring fra P'1
420 ÆGIR OKTÓBER 1993