Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Síða 15

Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Síða 15
Nokkur orð um erföarétt 7 5. og 14. gr. var ný skipun gerð á framfærsluskyldu ætt- ingja. Hjónum var skylt að framfæra hvort annað. For- eldri var skylt að framfæra börn sín, kjörbörn og stjúp- börn til 16 ára aldurs, en eftir það því aðeins, að þau væru þess um komin. Samskonar skylda hvíldi á börnum og kjörbömum um framfærslu foreldra sinna. Þessar reglur gilda enn samkvæmt 2.—6. gr. framfærslulaga nr. 80/1947. Um erfðarétt var svo mælt í Jónsbók Kvennagiftingum 7. kap., 13. erfð, að fjórmenningar látins manns skyldu erfa hann, ef eigi voru nánari arfgengir frændur á lífi. Þessi regla gilti, þar til er erfða ákvæði Norsku Laga Kristjáns fimmta frá 1687 voru lögmælt hér á landi með konungsbréfi 17. febr. 1769. Samkvæmt þeim náði erfða- réttur til „forfeðra ins látna og niðja þeirra“ til sjöunda manns frá inum dauða, N. L. 5—2—41 til 44. Eftir því hefðu menn getað erft mann, sem skyldur var þeim að sjötta manni og sjöunda (Sbr. Deuntzer Den danske Arve- ret, Kbh. 1897, bls. 14—16). Ef hjón áttu börn saman, erfði það, er lengur lifði, hitt að jafnmiklum hluta og syni þeirra bar eða hefði borið, ef hann væri til (,.bróðurlóð“), N. L. 5—2—19. Kona erfði jafnan hálft á móts við karl- mann, N. L. 5—2—29. Erfðareglur N. L. voru hér hafðar, þar til er erfðatil- skipun 25. sept. 1850 kom. Þessi tilskpun gilti hér að mestu leyti til 1. júlí 1950. Náði erfðaréttur samkvæmt 8. gr. til- skipunar þessarar til langafa og langömmu og niðja þeirra, eða til ættingja í þriðju hliðarlínu, auðvitað svo, að ná- skyldari útilokuðu fjarskyldari. Eftir fyrirmælum N. L. og tilskpunar 1850 mátti svo fara og fór stundum svo, að arfur slciptist í marga staði milli manna, sem voru mjög fjarskyldir inum látna, og kom þá einatt smáræði í hlut hvers. Ákvæði tilskpunar 1850 um heimild manna til erfða- skrárgerðar komu vitanlega stundum i veg fyrir þessa óheppilegu arfaskiptingu, en stundum hafði inn látni enga erfðaskrá gert, enda vita menn eigi, hve nær andlát þeirra muni að höndum bera, og dauðinn grípur stundum fram fyrir hendur þeirra. Loks hafa sumir haft ótrú á erfða-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Tímarit lögfræðinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.