Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Side 47

Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Side 47
Þjófamark (brennimark) samkvæmt íslcnzkum löyum 20 hafa verið talið, enda má vera, að sú regla hafi verið komin á áður. Nærri má geta, að þeir menn, sem brennimerktir höfðu verið á ennið, hafa átt erfitt uppdráttar um vinnu, því að þeir báru á sér merki um brot sitt, svo að fáir hafa viljað hafa þá á heimili sínu. Flakk og stuldir hafa því orðið hlutskipti þeirra, og þeir hafa margir verið taldir hættu- legir menn. Sá, sem einu sinni hafði fengið dóm fyrir stór- þjófnað eða þrisvar fyrir smáþjófnað, hefur verið þessu hlutskipti ofurseldur, því að hvort tveggja skyldi fá þjófa- markið á enni sér. Fyrir því var svo boðið í tilsk. 19. nóv. 1751, að alla þá, sem dæma skyldi til hýðingar við staur og til brennimerkingar, skyldi einnig dæma til ævilangrar refsivistar. Þetta hefur tekið til þeirra, sem sekir urðu um fyrsta sinni framinn stórþjófnað og öðru sinni fram- inn smáþjófnað, þótt ekki væru þeir merktir á enni. Þetta hefur þó sjálfsagt þótt nokkuð hart að gengið, því að svo var mælt í konungsbréfi 14. apríl 1759, að ekki mætti full- nægja dómum um hýðingu við staur og brennimerkingu, fyrr en fenginn væri úrskurður konungs um það, hvort dómi skyldi‘fullnægja eða ekki. Mátti þá ákveða hverju sinni, hvort brennimarka skyldi sökunaut eða ekki. Með tilskipun 27. apríl 1771 var loks svo mælt, að dauðarafs- ing fyrir sérstaklega illkynjaðan þjófnað skyldi úr lögum numin, en að þeir, sem áður skyldu hljóta dauðarefsingu, skyldu eftirleiðis fá hýðing við staur, brennimark á enni og ævilanga refsivinnu í járnum. Jafnframt var svo ákveð- ið, að ekki skyldi brennimerkja þá aðra, sem dæmdir yrðu til hýðingar við staur og ævilangrar refsivinnu í járnum. Þessar reglur giltu, þar til er tilskipun 20. febr. 1789 kom í gildi. Frá þessu tímabili eru nokkrir lögmannsdómar, þar sem dæmt er brennimark. Árið 1737, 16. júlí, hafði Bjarni nokkur Jónsson verið dæmdur á Heggsstöðum í Borgarfjarðarsýslu fyrir fjórða sinni framinn þjófnað til hýðingar við staur, brennimerk- ingar og ævilangrar refsivinnu í járnum á Brimarhólmi.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Tímarit lögfræðinga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.