Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Síða 55

Skaöabótuábyrgfi í sambandi við bifrciðardrátt
47
II. Skaöabótaábyrgð bifreiðarstjóra.
1. Vera má, að stjórnandi dreginnar bifreiðar valdi
tjóni. Það tjón kann að koma niður á dráttarbifreiðinni eða
öðrum hagsmunum. Samkvæmt dómi hæstaréttar 23. nóv.
1934 (Hrd. V. 1014) ná inar ströngu sérreglur löggjafar-
innar um bifreiðarstjóra ekki til stjórnanda dreginnar bif-
reiðar, með því að hún er ekki knúin af aflvél í ökutækinu
sjálfu og kemur því ekki undir skilgreiningu á bifreið í 1.
gr. bifreiðalaganna nr. 23/1941. Að vísu segir í 2. gr. laga
þessara, að ákvæði þeirra eigi að gilda um ökutæki, sem
dregin eru, eftir því sem við á. Þetta ákvæði var ekki í
bifreiðalögum nr. 70/1931, en naumast mun þetta ákvæði
2. gr. bifi'l. 1941 taka til inna ströngu sérreglna 1. málsgr.
34. gr. bifi'l. 1941. Ákvæðið tekur væntanlega til þess, að
dregin bifreið sé í því ástandi, sem eftir atvikum hverju
sinni er unnt að heimta, og að henni sé stjórnað með þeirri
gætni og kunnáttu, sem sanngjarnt er að krefjast. Tjón,
sem stjórnandi dreginnar bifreiðar veldur í drættinum
sýnist því eiga að bæta samkvæmt inni almennu skaðabóta-
reglu, samkvæmt 3. málsgr. 35. gr. bifrl.
Sennilega má og, þegar stjórnandi dreginnar bifreiðar
veldur tjóni með henni, beita 3. málsgr. 34. gr. bifrl. um
niðurfall eða skipting bóta, ef bótakrefjandi eða þjónn
hans er sjálfur valdur að tjóninu að öllu leyti eða ein-
hverju.
Mál það, er í Hrd. VIII. 6 greinir, skiptir hér eigi máli.
Þar var svo á statt, að vélai'laus vagn var tengdur aftan í
bifreið, en fai'mur á þeim vagni varnaði bifreiðastjóra
útsýnar aftur fyrir bifreiðina. Tveir menn, sinn til hvorrar
hliðar bifreiðai’innar, áttu að gæta bæði farmsins og þess,
að ekki yrði slys af honum eða vagninum. Barn varð fyrir
öðru afturhjóli vagnsins og beið bana af. Slys þetta var
kennt vangæzlu annars gæzlumannsins, og var hann talinn
sekur um mannsbana af gáleysi samkvæmt 200. gr. hegn-
ingarlaga 25. júní 1869. Bifreiðarstjórinn var ekki ákærð-
ur, og hefur því einsætt þótt, að honum yrði ekki kennt
um slysið.