Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 31

á alla, er búa í landareign kaupstaðarins eftir „efnum og
ástandi". Bæjarfulltrúar og bæjargjaldkeri önnuðust nið-
urjöfnun, skv. 20. gr. reglugerðarinnar, og mátti kæra
álagninguna til bæjarfógeta, en lokaúrskurð um gjalda-
hæðina hafði amtmaður, 21. gr.
Engin nánari ákvæði voru í reglugerðinni um mat á
„efnum og ástandi“.
Reglugerðin frá 1846 var að mestu sniðin eftir því, sem
fyrir var mælt um danska kaupstaði í tilskipun 24. okt.
1837.1)
Reglugerðin frá 1846 var í gildi þar til sett var til-
skipun um bæjarstjórn í kaupstaðnum Reykjavík, nr. 46,
20. apríl 1872.2) Þessi tilskipun var einnig að mestu samin
eftir dönskum lögum frá 26. maí 1868 um stjórn bæjar-
málefna í kaupstöðunum í Danmörku.3)
I 20. gr. tilskipunarinnar eru ákvæði um sérstaka niður-
jöfnunarnefnd, sem „skal jafna niður gjöldum eftir efnum
og ástandi", og skv. 22. gr. nær sú niðurjöfnun til allra,
sem hafa fast aðsetur í bænum. Samkvæmt 23. gr. til-
skipunarinnar skal skrá um gjaldendur og gjöld þeirra
liggja frammi tiltekinn tíma til sýnis, og kærur skulu
liggja fyrir innan 14 daga. Áfrýja má þeirri ályktun, sem
niðurjöfnunarnefndin gerir út af kæru, til bæjarstjórnar,
eins og nánar er mælt fyrir um í 23. gr. 2. mgr. tilskipunar-
innar.
I tilskipuninni frá 1877 er ekki, fremur en í eldri laga-
setningu, neitt sagt um það nánar, hvað felst í „efnum og
ástandi“. Mat á slíku er algerlega lagt á vald niðurjöfn-
unarnefndar og svo bæjarstjórnar til endanlegs úrskurðar.
1 lögum um bæjargjöld í Reykjavík nr. 18, 19. október
1877 er ákvæði í 3. gr. um gjald af föstum verzlunum og
arðsömum stofnunum, sem samsvari útsvari, eftir „efnum
og ástandi", en í þeim lögum er ekki heldur veitt nein leið-
beining um, hvað í þeirri reglu felst.
1) Alþt. 1871, bls. 80.
2) Tíðindi um stjórnarmálefni íslands, 3 b, bls. 335—354.
3) Alþt. 1871, bls. 80.
93