Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 24

starfsmanna hans eða vandamanna, sem átt hefðu að sjá
um að verk væri af hendi innt.1)
Breytingar á högum skylduþegns geta valdið því, að
úrskurðað févíti falli niður, og að févítishótun verði ekki
lengur stefnt að honum. Þannig kemur févítisúrskurður
ekki til framkvæmda, ef skylduþegn andast, verður vit-
stola eða lætur af starfi því, er kvöð fylgdi, t. d. fer úr
sveitarstjórn, sbr. 30. og 38. gr. sveitarstjórnarl. Þótt
févíti sé áfallið, fellur það niður, þegar slíkar breytingar
verða á högum skylduþegns, enda sé það ekki þegar inn-
heimt.2)
Spurning er, hvort févíti verði beitt gagnvart ópersónu-
legum aðila, svo sem félagi eða stofnun Að sjálfsögðu má
úrskurða févíti á hendur stjórn félags eða stofnunar, hvort
heldur er einstökum stjórnarnefndarmönnum eða þeim
öllum í sameiningu. Févíti á hendur stjórn eða fram-
kvæmdastjórum félags eða stofnunar er alla jafna væn-
legra til árangurs en dagsektir gagnvart stofnun eða
félagi sjálfu. Samt getur févíti á hendur ópersónu-
legum aðila haft verkun, enda þótt afplánun komi ekki
til greina í því tilfelli. Flest þau lagaboð, sem fjalla um
févíti samkvæmt yfirvalds ákvörðun, eru þannig orðuð, að
útilokað er eftir þeim að beita févíti gagnvart ópersónuleg-
um aðila. Sé enga leiðbeiningu að finna í lögum um þetta
atriði, verður að ætla, að viðkomandi yfirvald geti að því
leyti til hagað álagningu févítis eftir því, sem bezt á við
í hverju falli — lagt févítið á einstaka stjórnarmenn, á
stjórnarnefnd eða framkvæmdastjórn í sameiningu eða
á stofnunina eða félagið, sbr. Hrd. XIV bls. 339, en í því
tilviki, sem þar var um að tefla, var húseigandi hlutafé-
lag, og voru dagsektir lagðar á það en ekki á stjórn þess.3)
1) Sbr. P. Andersen bls. 541.
2) Sbr. Fahlbeck, tilvitnað rit, bls. 65.
3) Sama regla virðist talin gilda í Danmörku, sbr. P. Andersen bls. 542.
86