Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 16

Þess er áður getið, að skyldan, sem knýja á aðila til að
gegna, verður að véra lögmæt. Það yfirvaldsboð, sem býð-
ur fullnustu skyldunnar og kveður á um févíti, verður
einnig að vera lögmætt, og má eigi vera haldið neinum
ógildingar annmörkum. Það er og skilyrði, að skylduþegni
sé kleift að gegna skylduniii. Sé ómöguleiki fyrir hendi,
verður févíti ekki beitt. Þessi regla kemur að vísu ekki
beinlínis fram í lagaákvæðum Um févíti samkvæmt yfir-
valds ákvörðun. En hér sýnist mega beita 2. mgr. 193. gr.
eml., enda er hún í samræmi við hlutarins eðli. En sam-
kvæmt 2. mgr. 193. gr. fellur krafa til óinnheimtra sekta
niður, þegar dæmdur sannar eða gerir sennilegt, að hon-
um sé ómögulegt að fullnægja dómi. Því fremur er auð-
vitað óheimilt að beita févíti, ef aðila er í öndverðu ómögu-
legt að fullnægja verkskyldu: Févíti yrði jafnvel ekki beitt,
ef fullnusta skyldunnar væri bundin óhæfilegum vand—
kvæðum eða kostnaði, enda þótt ekki yrði sagt, að alger
ómöguleiki væri fyrir hendi.1 2)
V.
Yfirvaldi ber að taka sérstaka ákvörðun um févíti í
hverju einstöku falli, þ. e. ákvörðun þess verður að mið-
ast við ákveðna skyldu og tilgreindan aðila. Þá ákvörðun
verður síðan að tilkynna þeim aðila sérstaklega. Efni þeirr-
ar ákvörðunar er það, að viðkomandi aðila skuli skylt að
fullnægja hinni tilgreindu skyldu innan ákveðins frests,
t. d. innan 5 daga, að viðlögðu févíti, oftast dagsektum.
I tilkynningu verður að greina nákvæmlega það févíti, sem
við liggur, t. d. upphæð dagsektar, og frest þann, sem
til er tekinn. Ef ekki væri gefið nægilegt ráðrúm til fulln-
1) Sbr. E. Andersen: Adminstrativt Tilsyn med Kommunalforvaltningen,
bls. 169 og áfram, viðvíkjandi skýringu á ákvæðum í dönskum lögum, sem
eru að nokkru leyti hliðstæð.
2) Sbr. P. Andersen: Forvaltningsret, bls. 541.
78