Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 6

stöður sínar á „gangi lífsins", ef svo mætti að orði kom-
ast, og þá einkanlega á úrskurðum dómstólanna. En sá
var munurinn á þeim, að Lassen leitaðist við að leiða
ákveðnar almennar meginreglur út frá hinum dreifðu
heimildum fyrir niðurstöðum sínum, en Ussing hafnaði
þeirri aðferð að mestu, og taldi það eigi vera næg rök
fyrir niðurstöðu að vitna til almennrar reglu henni til
styrktar. Hann lagði áherzlu á það að athuga þyrfti hvert
tilvik fyrir sig frá öllum hliðum og velja á gi-undvelli
þeirra athugana þá niðurstöðu, sem bezt hentaði 1
samskiptum manna. Það hefir verið sagt, að sé þessari
aðferð beitt verði starf fræðimannsins í rauninni hið
sama og dómarans, með þeim mun þó, að fræðimanninum
er leyfilegt að gera fyrirvara um niðurstöðu sína, kveða
ekki fastar á en svo, að hún sé sennileg eða líkleg, en það
leyfist dómaranum eigi. Hann verður að taka skarið af
og segja svona er þetta, svona skal þetta vera. En einmitt
fyrir þá sök, að Ussing beitir þessari aðferð af þeirri
miklu samvizkusemi, sem honum var léð, eru rit hans
svo einkar vel til þess fallin að vera dómurum til leið-
beiningar.
Ussing var mjög afkastamikill rithöfundur. Miklum af-
köstum fylgir oft skortur á nægilegri nákvæmni og vand-
virkni. En það þarf ekki lengi að lesa rit hans til þess að
sannfærast um, hversu vandvirkur hann jafnan hefir verið,
og rit hans öll bera í annan stað vott um undraverðan lær-
dóm hans og þekkingu bæði á því, sem ritað hefir verið
um efni þau, er hann fæst við, á dómum, sem að þeim
lúta, og á rétti annara þjóða. Rit hans mega frekar telj-
ast að vera handbækur en kennslubækur, enda þótt þau
hafi verið notuð við kennslu ekki aðeins í Danmörku held-
ur og annars staðar á Norðurlöndum, þar á meðal hér á
landi, og reynzt vel einnig til þeirra nota.
I persónulegri viðkynningu var Ussing hið mesta ljúf-
menni og naut því ekki aðeins virðingar fyrir vísinda-
störf sín, heldur og mikilla persónulegra vinsælda þeirra
sem kynni höfðu af honum.
68