Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 39

staklinga samkvæmt útsvarsstiga, nýjar útreikningsvélar,
sem ýmsar stofnanir hafa haft samtök um að afla. Til-
teknir hópar einstaklinga, svo sem gjaldendur eldri en 67
ára, voru þó teknir til sérstakrar meðferðar svo og allir,
sem falla undir 13. gr. laga nr. 41/1954 auk allra, sem
hafa með höndum sjálfstæða starfsemi. Af því hve tími
var naumur til álagningar vegna þess dráttar, sem varð
á afgreiðslu Alþingis á breytingum á lögum um útsvör og
um tekju- og eignaskatt, voru vélarnar notaðar meira,
en ella hefði verið, enda urðu meiri breytingar gerðar við
kærur og fleiri leiðréttingar en áður hafði tíðkazt. Má bú-
ast við, að vélar þessar verði ekki notaðar á jafnvíðtækan
hátt framvegis, að óbreyttri löggjöf um útsvör.
Það, sem hér hefur verið tekið fram um mat á efnum
og ástæðum, á við það, sem tíðkazt hefur í Reykjavík. Vera
má, að ekki gildi öldungis það sama um öll bæjarfélög í
þessu efni. Mat á efnum og ástæðum í merkingu útsvars-
laganna hefur á löngum tíma þróazt á sjálfstæðan hátt
í hinum einstöku bæjarfélögum, og má vera, að ýmsar sér-
reglur eða sérvenjur hafi myndazt eftir aðstæðum á hverj-
um stað. Sem dæmi má nefna, að vel má vera, að ekki hafi
verið tekið tillit til reglnanna í lögum nr. 41/1954 utan
Reykjavíkur á sama hátt og þar var gert.
III.
I 2. gr. laga nr. 48, 20. apríl 1954 er svolátandi ákvæði:
„Skylt er niðurjöfnunarnefnd að leggja fram með út-
svarsskrá skýrslur um þær reglur, sem hún hefur farið
eftir við álagningu útsvaranna, svo sundurliðaða og skil-
merkilega, að hver gjaldandi eigi að geta reiknað út útsvar
sitt. Einnig er niðurjöfnunarnefnd skylt að gefa sérstak-
lega hverjum gjaldanda, sem þess krefst, nákvæmar, sund-
urliðaðar upplýsingar um það, hvernig útsvar hans er á
lagt“.
Þegar þetta ákvæði er athugað með hliðsjón af 4. gr.
útsvarslaganna gæti svo virzt sem það útilokaði, að niður-
jöfnun fari fram eftir efnum og ástæðum. Það er Ijóst,
101