Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 17

ustu, yrði févítisákvörðun sennilega dæmd ógild? Sé skyld-
unni ekki fullnægt innan tilskilins tíma, byrja dagsektir
að falla á. Samkvæmt þessu er ekki nægilegt, að gefa út
almenna áskorun eða tilkynningu, þar sem öllum viðkom-
andi aðilum væri boðið að fullnægja tiltekinni skyldu inn-
an ákveðins tíma að viðlögðu févíti. Fjármálaráðherra
gæti t. d. ekki gefið út opinbera tilkynningu í útvarpi og
blöðum, þar sem öllum kaupgreiðendum í ákveðnum kaup-
stað væri boðið að gefa skattstjórnaryfirvöldum innan
ákveðins tíma upplýsingar um kaupgreiðslur að viðlögðum
dagsektum, sbr. 34. og 51. gr. skattal. Samkvæmt nefndu
lagaboði verður fjármálaráðherra að kveða upp úrskurð
um hvert einstakt tilvik, og þann úrskurð verður síðan
að kunngera viðkomandi kaupgreiðanda. Þetta segir að vísu
ekki beinlínis í tilvitnuðum lagagreinum. Eigi er heldur
nein almenn regla í settum lögum um þetta efni. Samt
sem áður verður að líta svo á, að áðurgreind meginregla
gildi.1) Á hún stoð í nokkrum einstökum lagaákvæðum. 1
5. gr. 1. 12/1922 segir, að lögreglustjóri geti tiltekið sekt-
ina í bréfi til hlutaðeiganda. Sams konar fyrirmæli er í
2. mgr. 8. gr. 1. 53/1935. 1 30. gr. sveitarstjórnarl. segir:
„Slíkar sektir má tiltaka í ábyrgðarbréfi til oddvita, en
ekki mega þær falla á fyrr en svo langur tími er liðinn
frá dagsetningu bréfsins, að hæfilegt sé til þess að bæta
úr því sem átalið var“. Samkvæmt 1. 63/1937 § 39 má
tollstjóri ákveða þargreindar dagsektir í bréfi til viðkom-
anda. I I. 67/1952 var sagt, að lögreglustjóri gæti tiltekið
dagsektirnar með bréfi til hins brotlega, sbr. 2. mgr. 6.
gr. þ. 1. Auk þess virðist áður nefnd regla í beztu sam-
ræmi við hlutárins eðli, enda eru mestar líkur til að mark-
miði févítis verði náð með þeirri skipan.
Það er óneitanlega í því fólgið mikið öryggi fyrir
skylduþegn að fá þannig sérstaka tilkynningu um févítið.
Þar með fær hann aðvörun og áminningu. Það á þannig
1) Sbr. Fahlbeck: Förvaltningsrattsliga studier, bls. 57.
79