Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Blaðsíða 54

Skaðabætur utan samninga. — Bifreiðaslys. —
Fyrning lögveðs.
Þann 28. marz 1946 ók Þ. bifreið einni áleiðis til Reykja-
víkur. Bifreið þessi var eign eiginkonu hans S., en var
skráð eign S.B., er hafði selt S. hana með eignarréttar-
fyrirvara. Um svipað leyti ók V. vöruflutningabifreið sinni
áleiðis til bæjarins. Á vörupalli bifreiðarinnar var farþega-
skýli, og þar sátu nokkrir verkamenn, er verið var að flytja
frá vinnustað. Skýli þetta var eign H., en bæði V. og verka-
menn þeir, er í skýlinu sátu, voru í hans þjónustu. 1 Ártúns-
brekku ók Þ. fram úr V. með þeim afleiðingum, að bifreið-
arnar kræktust saman, og fór bifreið V. út af veginum.
Skemmdist hún mikið, og farþegar hennar meiddust, þar
á meðal E.
Þann 14. des. 1948 höfðaði E. mál til heimtu bóta fyrir
tjón það, er hann beið við slys þetta. Ki’afði hann Þ., S. V.
og H. sameiginlega bóta og lögveðréttar í bifreiðinni
til tryggingar bótunum. Taldi hann Þ. eiga sök á slysinu
með ógætilegum akstri og væri hann því bótaskyldur. S.
hefði verið umráðamaður bifreiðarinnar og því væri hún
fébótaskyld samkv. ákvæðum bifrl. Bótakröfu sína á hend-
ur V. byggði E. á því, að V. ætti meðsök á slysinu með
ógætilegum akstri. Þá hefði hann ekki haft heimild til að
flytja farþega með bifreiðinni og festing skýlisins hefði
verð óforsvaranleg, en á því bæri hann ábyrgð. Kröfur
sínar á hendur H. byggði E. á því, að V. hefðið verið í hans
þjónustu og eigandi skýlisins. Hann hefði borið ábyrgð á,
að flutningatæki væru í lagi, en þar sem þess hafi ekki
verið gætt, væri hann bótaskyldur.
Þ. var talinn skaðabótaskyldur svo og S., sem talinn var
umráðamaður bifreiðarinnar. Ekki var sannað, að V. hefði
sýnt nokkra ógætni í akstri. Sannað var, að skýlið var ekki
fest á þann hátt, sem boðið er í 5. tl. 7. gr. reglug. nr. 72
frá 1937, og ekki hafði verið aflað heimildar til að flytja
farþega með bifreiðinni eins og ráð er fyrir gei’t í 4. mgr.
14. gr. bifrl. En þar sem ekki var talið, að skýlið eða um-
búnaður þess væri meðorsök slyssins, voru þeir V. og H.
116
J