Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Qupperneq 10

öðrum íslenzkan rétt. Alla ævi lét hann sig jafnframt
skipta það, sem erlendis gerðist á sviði laga og réttar.
Bar kennsla hans og önnur lögfræðistörf merki þess.
Það verður naumast sagt, að dr. Einar væri mikill
ræðumaður, ef mælt er á þann kvarða, sem almennt er
gert. En er hann tók til máls, hvort heldur var í kennara-
stól eða annarstaðar, varð hver sá er heyra vildi, þess
fljótt var, að sá talaði, sem vissi, hvað hann var að tala
um. Mál sitt bar hann fram skýrt og rökfast án allrar
sundurgerðar og skrúðmælgi. greindi kjarna frá hismi og
varpaði því ljósi á efnið, að menn hlutu að festa sér í
minni. Hann var því ágætur kennari og þó ef til vill ekki
sízt af því, að hann tengdi lögfræðilega ræðu sína fjöl-
breyttum myndum og tilbrigðum lífsins sjálfs. Kennslan
varð því til þess fallin að vekja áhuga, miðla fróðleik og
beina augum nemenda að samhengi lífsins og laganna.
Dr. Einar var ekki aðeins góður kennari. Hann var
einnig mikill fræðimaður. Á sviði lögfræðinnar voru það
þó fremur kennslubækur, sem hann lét frá sér fara.
Margar fræðilegar greinar um lögfræðileg efni ritaði
hann þó í innlend og erlend tímarit, einkum í „Tímarit
lögfræðinga og hagfræðinga", „Tidskrift for Rettsviten-
slcap“ og, ekki sízt þetta rit, sem hann bar hitann og
þungann af, ekki aðeins sem ritstjóri, heldur sem fræði-
maður eins og lesendum þess er kunnugt. Fræðimennska
hans kom þó e. t. v. skýrar fram í ritum hans og ritgerð-
um sögulegs efnis — reyndar oft réttarsögulegs, enda var
saga Islands honum alla stund kært viðfangsefni eins og
áður er vikið að. Fyrir kennslu sína og fræðimennsku var
dr. Einar kjörinn doktor í lögum af Háskóla Islands, er
hann var sextugur. Þá var og gefið út „Afmælisrit" helg-
að honum. Að því stóðu, auk lögfræðinga, fræðimenn í
sögu og málfræði. Þar er skrá um rit lians til 1940.
Afköst dr. Einars á sviði kennslu og fræðimennsku voru
svo mikil, að talin mundu fullt ævistarf flestum mönnum.
En hann lét þó einnig til sín taka á öðrum sviðum svq
4