Tímarit lögfræðinga - 01.01.1956, Blaðsíða 40

merk, einkum ef hún er borin saman við aðrar skýrslu-
gerðir Dana, stórmerk bæði fyrir það, sem þar er sagt, og
látið ósagt.
Kenningunni um grænlenzkt lýðveldi, er 1261 hafi sjálf-
viljugt gengið Hákoni Noregskonungi á liönd, hefir nú al-
gerlega veiúð lient á haug, enda hétu Grænlendingar Ilá-
koni gamla á árunum 1257-—61 aðeins skatti, einkaréttar-
legi'i fjárgreiðslu í eitt skipti eða fleiri, í framhaldi af
skattheitum Norðlendinga 1256. Hlutu öll þau loforð að
falla niður við dauða Ilákonar 1263. Handganga fór engin
fram á Grænlandi 1257—61. Grænlendingar sóru hvorki
Ilákoni gamla eða nokkrum konungi öðrum trú og hollustu
eða land og þegna. Það, að aldrei hefur nokkur konungur
fyrr eða síðar leitað handgöngu á Grænlandi, og aldrei
leitað hyllingar þar eftir 1262, sýnir eitt með öðru, að
Grænland átti ekkert pólitískt sjálfstæði, heldur var aðeins
nýlenda Islands, svo handgangan á Islandi 1262—1264 og
konungshyllingarnar á íslandi síðar giltu fyrir Grænland.
Brun segir berum orðum, að bændur Grænlands liafi
mætt á heraðsþingum, og innt þar af hendi nákvæmlega
sömu störf og bændur íslands á heraðsþingum þar. Á
Grænlandi er þannig forngermanskt þjóðfélag, þar sem
þegnarnir fara sjálfir með þjóðfélagsvaldið sem hér. Á Is-
landi sátu bændur í dómum á heraðsþingum. Þar settu þeir
sér og lög eða samþykktir Lil fyllingar lögum Alþingis, en
aldrei gegn þeim. Eru sumar þær samþykktir enn til. Eftir
lögtöku Jónsbókar 1281 varð það algengt, að heraðsþing
dæmdu dóma löggjafareðlis (sömdu lagafrumvörp) og
skutu þeim til Alþingis til samþykkis eða synjunar fyrir
hið ísl. réttarsvæði. Lengra en þetta gengu hvorki lieraðs-
þing á Islandi né neinstaðar á Norðurlöndum í löggjafar-
starfi, enda ómögulegt að hafa meira en eitt lögþing á einu
réttarsvæði, eða í sama réttarsamfélagi. Eske Brun og
danska ríkisstjórnin kannast ekki við nokkurt alþing eða
lögþing á Grænlandi, enga lögréttu, ekkert lögberg, enga
gj-ænlenzka heildarlöggjöf, engin grænlenzk utanlandsmál,
34