Tímarit lögfræðinga - 01.01.1956, Blaðsíða 42

að gera sig réttlausa með því, að segja sig úr lögum við
frændur sína og vini og aðrar máttarstoðir á íslandi, enda
sýna Grágás, lögbækur Islands, Kristinnréttur Árna bisk-
ups, fjöldi sáttmála og annara órengjanlegra heimilda, að
Grænland varð, og hefir fram á þenna dag verið, íslenzk
nýlenda.
Þetta áðursagða áréttar svo Eske Brun og danska ríkis-
stjórnin með því að segja, að íslenzka nýlendan á Græn-
landi hafi allt frá stofnun hennar í lok 10. aldar ,,ætíð
verið talin tilheyra sameinuðu skandinavísku löguneyti
(„were ahva.vs regarded as belgoning to a unified scandi-
navian community"). Ekki voru öll löguneyti í fornöld
þjóðfclög. En Eske Biun er að lýsa stjórnskipun þjóðfé-
lagsins á Grænlandi, svo að hann getur því með löguneyti
eða réttarsamfélagi (community) ekki átt við neitt annað
en þjóðfélag, og þetta skýrir sig sjálft. Hér afneitar Eske
Brun og danska ríkisstjórnin því enn, að Grænland hafi
nokkurntíma átt nokkurt pólitískt sjálfstæði.
En lavaða norrænu þjóðfélagi tilheyrði Grænland þá
altlaf stöðugt, síðan á víkingaöld?
Þessu er Eske Brun búinn að svara með því að segja,
að Grænland hafi einvörðungu verið numið af Islending-
um, er tóku þjóðfélag sitt og alla aðra félagsskipun sína
með sér þangað, og með því að lýsa því sem íslenzkri ný-
lendu í forngermönsku þjóðfélagsformi.
En lítum þó nánar á málið:
1) Ekkert norrænt þjóðfélag nema Island var þess megn-
ugt á 10. öld, að stofna nýlendu handan við hamsmegn
Atlantshafsins og ísa Grænlands.
2) Yfirráðasvæði fylkja og þinglaga í Noregi og síðar
landsins Noregs náði aldrei lengra en vestur að miðju hafi
(Gulaþingslög, 111, Ngl. I, 50; Frostaþingslög, IX, 6, Ngl.
I, 208, 210, sbr. II, 510). Við þessa miðhafslínu hófst yfir-
ráðasvæðði Islands yfir hafinu (Grgs. Ia, 142—143),, og
tók yfir öll hafssvæði þaðan frá í vestur eins vítt og íslenzk
skip höfðu kannað, svo atburðir, sem þar gerðust, fóru
36