Tímarit lögfræðinga - 01.01.1956, Blaðsíða 65

hendi, og getur ekki löglega afsalað neinum þessum rétti
til neinna landa dinna nema eimungis til Islands, sem
fékk honum allan þennan rétt til meðferðar aðeins, en
eklci sem einlcaréttarlega eign, né til framsals til annara.
Þetta er staðfest og óhagganlegur sannleikur.
Svo spyrja menn: Hvað var það, sem gerðist viðvíkj-
andi Grænlandi 1953—1954?
Sem aðili að máli mundi ég vilja svara því svo, að fyrir-
mæli dönsku grundvallarlaganna 5/6 1953 um, að íbúani-
ir á suðvesturströnd Grænlands sendi 2 menn á Ríkisþing
Dana, sé aðeins stjórnarfarsleg ráðstöfun, er breyti ekki
hinum eldri réttargrundvelli. Danmörk hefur ekki annec-
terað Grænland og eigi heldur neinn hluta þess.
Austur- og Norður-Grænlandi er nú í einu og öllu stjórn-
að eins og nýlendu. Að fráskildu því, að íbúar suðvestur-
strandar Grænlands eru nú látnir senda 2 menn á Ríkis-
þing Dana, virðist Suðvestur-Grænlandi svo til í einu og
öllu vera stjórnað sem nýlendu eins og áður.
En á grundvelli hinnar framangreindu lýsingar Dan-
merkur á hinni óslitnu íslenzlcu réttarstöðu Grænlands allt
síðan á víkingaöld, félck Danmörk það, sem hún bað uon,
að allt Grænland væri undanþegið eftirUti Gæzluverndar-
ráðs Sþ. Þetta er að vissu leyti endurtekning á því, sem
fram fór 1814, er stjómin í Khöfn lét Grænland, vegna
réttarfengsla þess við ísland, fylgjast með Islandi burt frá
Noregi og undan Noregs krónu.
Jón Dúason.
59