Tímarit lögfræðinga - 01.01.1962, Qupperneq 20

um sé fullnægt, hvort fyrirtæki brjóti gegn reglunum
um samkeppni o. s. frv.
Akvarðanir ráðsins og úrskurðir dómstólsins eru eigi
aðeins bindandi fyrir aðildarríkin sjálf, heldur eru og
beinlínis bindandi fyrir þegna og atvinnufyrirtæki þátt-
tökurikjanna, án nokkurs atbeina stjórnarvalda þeirra,
eða eru með öðrum orðum i raun og veru sett á bekk
með lögum, stjórnvaldsákvörðunum eða dómum i að-
ildarríkinu sjálfu. Það virðist meira að segja vera nokkuð
almennt álit fræðimanna, að mér skilst, að ákvarðanir
ráðsins þoki ósamþýðanlegum landslögum til hliðar,
a.m.k. ef þau eru eldri en fyrirmæli ráðsins. Hitt er
auðvitað meiri spurning, hvernig fari um gildi ákvarð-
ana ráðsins, ef þær væru andstæðar efnisákvörðunum
stjórnarskrár, t. d. ákvæði um friðbelgi eignarréttar.
Það mál er of flókið til þess að unnt sé að ræða það
bér, enda hefur sú spurning sjálfsagt fremur fræðilega
en raunhæfa þýðingu.
Ákvarðanir ráðsins eru í mörgum tilfellum, og reynd-
ar flestum, þegar fram í sækir, teknar með svokölluð-
um vegnum meiri bluta. Á fyrsta og að nokkru leyti
einnig á öðru stigi aðlögunartímabilsins er liins vegar
í ríkara mæli krafizt einróma samþykkis. Þegar ákvörð-
un er tekin með vegnum meiri liluta, er atkvæðamagn
landanna vegið þannig: Frakkland, Þýzkaland og Italía
hafa hvert um sig 4 atkv., Holland og Belgía 2 atkv.
hvert og Luxembourg 1 atkv. Krafizt er 12 atkvæða meiri
hluta, þegar ákvörðun er tekin eftir tillögu framkvæmda-
stjórnarinnar. I öðrum tilvikum þarf 12 atkvæði minnst
fjögurra aðildarríkja. Ljóst er af þessu, að stórveldin
geta mestu eða öllu ráðið í stofnunum bandalagsins.
Auðvitað verður einhver breyting á þessu við þátttöku
nýrra ríkja. Rómarsáttmálinn er ótímabundinn og geym-
ir engin uppsagnarákvæði.
Svo sem áður er sagt, eru ákvarðanir ráðsins og. úr-
skurðir dómstólsins ekki aðeins bindandi fyrir aðildar-
18
Timarit lögfræðinga