Tímarit lögfræðinga - 01.01.1962, Qupperneq 59

spurningin um þjáningarbætur í víðum skilningi. Al-
kunnugt er, að á þessu sviði eru reglur mjög óljósar og
að verulegu leyti skapaðar af dómvenju, svo og sjónar-
miðum fræðimanna. Það er því mjög virðingarverð til-
raun, sem höfundurinn gerir hér, er hann reynir að
skýra hvernig nú er ástatt um þessi mál. Það er að vísu
nokkuð erfitt verk, að finna greinileg mörk og nánari
takmarkanir á einstökum þáttum þessa máls, einkum
af því að dómstólar eru að jafnaði mjög tregir til að
kveða skýrt á um þáttaskil þessa margslungna efnis. Oft
mun og kröfugerðin valda miklu. Hér er hins vegar um
mál að ræða, sem hefur mjög raunhæfa þýðingu, enda
gerir höfundur sér það vel ljóst, sbr. þessi orð hans i
inngangi bókarinnar: „Naturligvis má erstatningsfast-
sættelsen principielt være skönsmæssig . . . men man
ville ofre altfor betydelige interesser i praktibilitet og
formel retfærdighed, sáfremt man ville tilslöre græn-
serne mellem forskellige typer af skade“.
Höfundur ræðir nokkuð almennt um fjártjón og miska,
sögulega þróun í Danmörku á þessu sviði, rétt nokkurra
annarra þjóða, dómvenju og sjónarmið de lege ferenda.
Nokkrar töflur eru og í bókinni. Hér er ekki um langa
bók að ræða — hún er 110 bls., og hún hlýtur því að
vera nokkuð ágripskennd. Sjálfsagt má og deila um \’’mis-
legt, sem vikið er að. En ágrip eins og þetta er vel til
þess fallið, að veita þeim, sem litinn tíma hafa til þraut-
könnunar á tilteknum efnum, færi á að fylgjast nokkuð
með á þvi sviði, sem um fjallað og ætti þvi að vera kær-
komið lesefni þeim, sem um skaðabótamál fjalla. Ef
menn kynna sér jafnframt dóma Hæstaréttar á þessu
sviði, svo og bók Ben. Sigurjónssonar hrl.: Yfirlit um
dóma í málum um örorku- og þjáningarbætur 1920—
1955, ætti að fást sæmilegur grundvöllur til þess að geta
skapað sér nokkra skoðun á því hvar við erum nú á
vegi staddir á þessu sviði.
Tímarit lögfræðinga
57