Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Qupperneq 13

um tjón af völdum manna, sem eru ekki staddir á skipi,
en útgerðarmaður ber þó ábyrgð á.
Samkvæmt 4. tölulið sætir takmarkaðri ábyrgð tjón,
sern valdið er á hafnarmannvirkjum, skipakvíum eða
siglingaleiðum. í flestum tilvikum mundi slikt tjón falla
undir fyrirmæli 2. töluliðs. Ákvæðið er tekið sjálfstætt
upp í siglingalögin til að fullnægja skilyrðum Brússel-
samþykktarinnar.
Loks er í 5. tölulið ákvæði um bótakröfur, sem rísa
af skyldu til að fjarlægja skip eða muni i skipi, sem
sokkið hefur, strandað eða verið yfirgefið. Hér er lítið
eitt rýmkað ákvæði um sama efni, sem áður var í 5.
tölulið 205. gr. siglingalaganna, eins og þau voru lög-
tekin árið 1963.
Hér bafa þá verið taldar upp hinar takmörkuðu
kröfur eftir lögunum frá 1968, og er það sameiginlegl
þeim öllum, að þær stofnast í sambandi við starfrækslu
skips. Flestar þeirra fara eftir reglum um fébætur utan
samninga, en einnig koma til greina bætur vegna van-
efnda á samningum, og þá einkum farmsamningi.
Samkvæmt lögunum eru bámarksfjárhæðir ábyrgðar
tvenns konar. Eignatjón ábyrgist útgerðarmaður með
1000 gullfrönkum fyrir rúmlest. Þarf bann ekki meira
fram að leggja, nema jafnframt komi fram bótakröfur
vegna lífs- eða líkamstjóns. Ef svo er, skal hann bæta
við 2100 gullfrönkum fyrir rúmlest. Af þessari viðbót
skal eingöngu greiða kröfur vegna lífs- eða líkamstjóns,
en nægi hún ekki til greiðslu þeirra, skal greiða eftir-
stöðvarnar af áðurgreindri 1000 gullfranka ábyrgð að
réttri tiltölu við eignatjónskröfurnar. Og þó að ekki sé
um neinar eignatjónskröfur að ræða, ber útgerðarmað-
ur ábyrgð á greiðslu lífs- og líkamstjónskrafnanna með
3100 gullfrönkum fyrir rúmlest. Hins vegar njóta eigna-
tjónskröfuhafar aldrei góðs af umræddri aukningu
ábyrgðarfjárins.
Ábyrgð útgerðarmanns er ekki takmörkuð með þeim
Tímarit lögfræðinga
97