Tímarit lögfræðinga - 01.12.1976, Blaðsíða 43

Ég hef nú tínt til nokkur atriði frumvarpsins, sem ég tel að þurfi
að skoða nánar og eftir atvikum lagfæra. Verður hér látið staðar
numið.
í frumvarpinu er að finna ýmsar nýjungar, sem eru til bóta. Sem
dæmi um þetta vil ég nefna, að úrskurðum iögréttu þurfa ekki að
fylgja forsendur og reynt er með ýmsum hætti að koma í veg fyrir,
að máli sé vísað frá dómi. Á þess í stað að víkja því til viðeigandi
meðferðar. Auk þess má á ýmsan hátt sjá, að réttarfarsnefnd hefur
lagt sig fram um það að gera formkröfur sveigjanlegar. Ég er ánægð-
ur með ákvörðun þeirra verkefna, sem lögréttu eru fengin. Það telst
einnig kostur, að verulega er dregið úr leiðbeiningarskyldu dómara.
1 þessu sambandi kemst ég ekki hjá því að minnast á frumvarp réttar-
farsnefndar til breytinga á lögum um meðferð einkamála í héraði.
Eins og áður segir, er þó aðalatriðið það, að með frumvarpinu að
lögréttu er varpað fram athyglisverðri hugmynd, sem ég tel hæfa til
að lögtaka með lítilsverðum breytingum. Þessi dómstóll væri án efa
réttarbót og til þess fallinn að auka sjálfstæði dómstóla hér á landi.
Ég tek undir það með fyrri framsögumanni, að ekki muni af veita, ef
dómstólar eiga að geta rækt hlutverk sitt eðlilega í nútímaþjóðfélagi í
stað þess að staðna og verða utangátta.
Að erindum Þórs Vilhjálmssonar og Stefáns Más Stefánssonar lokn-
um fóru fram almennar umræður. Þessir dómarar tóku til máls: Magn-
ús Thoroddsen borgardómari, Steingrímur Gautur Kristjánsson hér-
aðsdómari, Már Pétursson héraðsdómari, Hrafn Bragason borgardóm-
ari, Bjarni K. Bjarnason borgardómari, Jóhann Salberg Guðmundsson
sýslumaður, Bogi Nílsson sýslumaður og Pétur Þorsteinsson sýslumað-
ur, svo og Þór Vilhjálmsson. Ræðumenn voru ekki á einu máli, og væri
fróðlegt, að sem flestir þeirra segðu frá skoðunum sínum hér í tímarit-
inu á næstunni.
181