Tímarit lögfræðinga - 01.12.1976, Blaðsíða 50

taka upp fast samband á þessu sviði við hliðstæðar stofnanir erlendis. Aðr-
ar leiðir eru starfshópar, sem mannaðir eru frá stofnunum frá fleiri en einu
landi, umræðufundir og málþing (,,seminör“).
(5) Farið var mörgum orðum um mikilvægi rannsókna og hvatt til sam-
vinnu milli landa með svipuðum hætti og rætt var um í sambandi við fram-
haldskennslu. Minnt var á gildi rannsóknarstofnana og bent á ráð til efling-
ar samstarfi þeirra með sem minnstum aukakostnaði. Athygli var vakin á
nauðsyn aukinna rannsóknarstyrkja o.fl.
Endurskoðun og endurbætur löggjafar (3. nefnd)
Ályktunarnefnd 3. umræðuhópsins hvatti til, að sett yrði á fót eins konar
samstarfsnefnd um samanburðarlögfræði til þess að greiða fyrir samstarfi
Evrópuríkja um löggjafarmálefni. Nefndin taldi sig þó ekki réttan aðila til að
leggja fram ákveðnar tillögur um slíka samstarfsnefnd, en benti á ákveðnar
leiðir, t.d. um val manna í starfsnefndina. Þá kom fram tillaga um að semja
yfirlit yfir gildandi rétt á tilteknum réttarsviðum (,,restatements“) og þá fyrst
á sviði kröfu- og samningaréttar. Einnig var lagt til, að hafist yrði handa um
samningu lagafrumvarpa, sem gætu orðið fyrirmynd að lögum um sama efni
í sem flestum Evrópuríkjum.
Eins og sjá má af því, sem nú hefur verið rakið, eru niðurstöður ráðstefn-
unnar fremur almenns eðlis eins og oft vill verða um ályktanir stórra funda
og þinga. Eðli málsins samkvæmt geta menn þó naumast vænst annars.
Ráðstefnuna sóttu einstaklingar með ólíkar skoðanir, menn frá löndum, sem
að mörgu leyti búa við ólíkan menningararf og réttarkerfi. Ríki í Evrópuráð-
inu eru mjög misstór og misauðug að menningarlegum og efnahagslegum
gæðum. Þetta og ýmislegt annað veldur því, að viðhorf manna til viðfangs-
efna ráðstefnunnar eru mismunandi. Ályktanir ráðstefnunnar bera því merki
málamiðlunar.
Gildi þátttöku í ráðstefnum lagadeilda
Svo sem fyrr segir höfðu framsögumenn ráðstefnunnar lagt fram skrifleg-
ar greinargerðir um umræðuefni löngu áður en ráðstefnan hófst. Voru þær
yfirleitt mjög vandaðar og allítarlegar. Raunin varð og sú í umræðuhópn-
um, sem íslenski fulltrúinn sat í, að í ræðum manna kom fram furðulítið mark-
vert umfram það, er lesa mátti um í skriflegu greinargerðunum. Menn kunna
því að segja, að betur væri heima setið. Því er til að svara að utan funda á
ráðstefnum sem þessum gefst tækifæri til að kynnast erlendum starfsbræðr-
um og af þeim má margt læra. Ýmsar upplýsingar, er fást í viðtölum, eru
ekki fáanlegar með öðru móti, hvorki með bréfaskriftum né lestri fræði-
bóka og tímarita. Háskóli íslands er að mörgu leyti mjög einangraður og
verður að nota öll tækifæri til tengsla við háskóla utan lands. Persónuleg
kynni íslenskra og erlendra lagakennara hafa orðið lagadeild Háskóla ís-
lands að meira gagni en margan grunar. Er ekki ofmælt að segja, að laga-
deild sé lífsnauðsyn að halda þeim áfram. Má hér minna á það, að engin
Norðurlandasamtök lagadeilda eru til, og meðan svo er, verður að vona, að
Evrópuráðið gangist fyrir, að ráðstefnur af þessu tagi verði haldnar reglulega
á næstu árum. Arnljótur Björnsson.
188