Tímarit lögfræðinga - 01.12.1976, Blaðsíða 6

félaga í Kaupmannahöfn, en 1958 tókst hann á hendur forstjórn Samvinnu-
trygginga og Iíftryggingafélagsins Andvöku. Var það Ásgeiri nýr stafsvett-
vangur, nokkuð sérhæfður og sérstaks eðlis. Hann lagði sig allan fram um
að kynnast tryggingastarfsemi og var skyggn á ýmis úrræði og nýjar leiðir á
því sviði. Heyrði ég innlenda og erlenda tryggingamenn fara lofsamlegum
orðum um þekkingu hans á þeim málum og dugnað. Forstjórastarfinu gegndi
hann til 1974, og er það mikilvægasti þátturinn á starfsferli hans. Árið 1974
tók hann við forstjórastarfi hjá Bæjarútgerð Reykjavíkur. Kom hann þar enn
að nýjum verkefnum, og gegnir því ekki síður, er hann á árinu 1975 gerðist
forstjóri íslenzka járnblendifélagsins. Greinir gerr frá störfum hans í nýút-
komnu lögfræðingatali.
Starfsvangur Ásgeirs og allur starfsferill var glæsilegur og sennilega fjöl-
þættari en hjá nokkrum öðrum lögfræðingi á þessari öld, þegar litið er til
aldurs hans og þess, hve mikilvægt hvert einstakt starf var, er hann
rækti. f starfsvali koma fram ýmis auðkenni á gáfum og í persónuleika hans,
fyrst og fremst hve fjölhæfur hann var, fljótur að átta sig á verkefnum og
hversu rétt væri að grípa á þeim og jafnframt hversu ódeigur hann var og
kjarkmikill að troða nýjar slóðir. Stöðnun og kyrrstaða var fjarri skapgerð
hans, slíkur bjartsýnis- og atorkumaður sem hann var. Honum var lagin stjórn-
un og menn löðuðust að honum, enda var hann einstaklega geðfelldur og
alúðlegur, en þó einarður og einbeittur. Að öllu atgervi var hann hið mesta
glæsimenni, með hæstu mönnum og hafði allan vöxt, svipurinn hreinn, fram-
koman hlý og aðlaðandi. Hann var maður traustleika, vöndugleika og vinnu-
semi, maður fornra dyggða um siðferðislega kjölfestu, en þó nýtízkulegur
um öll vinnubrögð og starfstækni.
Ásgeir var mikill félagsmálamaður, og nutu m.a. Rotary-hreyfingin og Frí-
múrarareglan starfskrafta hans, svo og Þjóðkirkjan. Vegna vinsælda sinna og
starfshæfni var hann mjög eftirsóttur til trúnaðarstarfa innan félagasamtaka,
og má vera, að hann hafi eigi ávallt ætlað sér af, starfsdagur orðið lengri en
skyldi og gengið á hvíldarstundir. Slíkt er sígild saga um ósérhlífna menn.
Ég hika ekki við að telja Ásgeir gæfumann. Hann átti til ágætra foreldra
að telja og ættmenna annarra, og stóðu ættir hans víða um Skaftafellsþing.
Hann var kvæntur Guðfinnu Ingvarsdóttur, ágætri konu, og eiga þau þrjú efni-
lea börn. Var heimili þeirra glæsilegt og þau hjón samhent um gestrisni.
í byrjun júní s.l. urðum við Ásgeir samferða í flugvél frá Bandaríkjunum.
Þótti mér vænt um að sjá þennan góðvin minn á hinum mikla Kennedy-flug-
velli og njóta samfylgdar hans heim. Kom víða niður umræða okkar. Verða
mér þessir samfundir ávallt hugstæðir og sá ylur, sem leggur af minningunni
um bjartsýni Ásgeirs á framtíð íslenzkrar þjóðar. Hann var vissuleqa ein af
hinum traustu stoðum undir lífshæfu og gróandi þjóðlífi. Víst varðar mest
til allra orða, að íslenzkt þjóðfélag hafi mörgum slíkum mönnum á að skipa
sem honum, gáfuðum, velviljuðum og atokusömum drengskaparmönnum.
Blessuð sé minning mæts manns.
Ármann Snævarr.
144