Tímarit lögfræðinga - 01.10.1983, Blaðsíða 40

VEXTIR Á MÁLSKOSTNAÐ
Loks var nefnt það vandamál varðandi málskostnaðinn, að verðmæti
fjárhæðar hans rýrnar í verðbólgunni eftir að dómur, sem fastsetur
fjárhæðina, er kveðinn upp. Þessu tel ég að mæta eigi með dráttarvöxt-
um á málskosnaðarfjárhæðina frá dómsuppsögu til greiðsludags eða
hugsanlega frá þeim tíma er dómurinn verður aðfararhæfur og til
greiðsludags. Krafan um málskostnaðinn er eins og hver önnur pen-
ingakrafa, og hlýtur að bera dráttarvexti frá gjalddaga til greiðsludags,
rétt eins og aðrar slíkar kröfur.
Sú skoðun hefur heyrst, að dómur um þetta eigi ekki heima í aðal-
málinu, þar sem málskostnaður sé ekki gjaldfallin við dómsuppsöguna.
Ég er hins vegar þeirrar skoðunar, að dómurinn eigi heima í aðalmálinu.
Kemur þar í fyrsta lagi það til, að krafan um málskostnaðinn er í sjálfu
sér „gjaldfallin" fyrir dómsuppsöguna, þó að fjárhæð hennar sé ekki
endanlega ákveðin, fyrr en þá. Og í annan stað, ef menn vilja halda sig við
að krafan „gjaldfalli“ fyrst eftir dómsuppsöguna, getur ekkert verið at-
hugavert við að dæma vexti frá gjalddaganum til framtíðar. Ekki reyn-
ir þá á skylduna til vaxtagreiðslu, ef greitt er strax. Og ekki verður held-
ur séð, að dómur um þetta sé réttarfarslega frábrugðinn dómi um
greiðslu peningakröfu með vöxtum „til greiðsludags“, þ.e. fyrir tímabil,
sem ekki er liðið við uppsögu dóms. Það skal einnig nefnt, að auk efnis-
röksemda mæla hagkvæmnisástæður mjög með að dæma þetta strax í
aðalmálinu, þar sem að öðrum kosti þarf að höfða nýtt dómsmál til
greiðslu þessara dráttarvaxta. Tek ég fram í þessu samhengi, að ég tel
ekki að gera megi kröfu um þessa vexti í fógetarétti við aðför, nema
kveðið sé á um greiðslu þeirra í dómsorðinu. Aðförin fer fram til fulln-
ustu á dómsorðinu, og verður varla talið, að fógeti megi gera aðför fyrir
vöxtum, sem ekki er bein aðfararheimild fyrir, þó að þeir séu fyrir tíma-
bil eftir dómsuppsögu.
Niðurstöður mínar eru þær, svo sem ég hefi rakið, að unnt sé að
óbreyttum lögum að bregðast að verulegu leyti við hinum sérstöku máls-
kostnaðarvandamálum, sem verðbólgan veldur.
94