Tímarit lögfræðinga - 01.11.1993, Blaðsíða 10

þessum fræðigreinum. Magnús annaðist enn fremur kennslu í lögfræði í
viðskiptadeild um árabil.
I minningarorðum í Morgunblaðinu 8. júní 1993 lýsir Ármann Snævarr, senr
var samkennari Magnúsar alla tíð, verkum hans í lagadeild m.a. á þessa leið:
„Hinn ungi prófessor beitti sér frá fyrstu stundu af alefli að hinum vandasömu og
viðamiklu verkefnum, er biðu hans. Var elju hans og starfsþoli við brugðið.
Þrotlaust var unnið langt fram á nóttu. í þessu starfi lýstu sér vel eðliskostir hans,
vinnusemi, vöndugleiki í hvívetna, samviskusemi og natni. Hann hafði ríka
hæfileika til að sundurgreina og rökgreina erfiðar fræðisetningar og var fundvís
á, hver veigur væri í þeim og hverjar veilur, þegar „öllu var á botninn hvolft“ og
hismið greint frá kjarnanum.“
Magnúsi var annt um velferð stúdenta og reyndist nemendum í lagadeild vel,
enda var hann góðviljaður og drenglyndur. Hafa ýmsir fyrrverandi nemendur
hans oft á orði velvild hans í garð stúdenta.
I nóvember 1970 lét Magnús af prófessorsembætti, en þá var hann skipaður
hæstaréttardómari. Því starfi gegndi hann til ársloka 1987. Magnús var því
mestan hluta starfsævi sinnar dómari að aðalstarfi eða í meira en 21 ár, þar af
rúmlega 4 ár fulltrúi borgardómara. Er þá ekki talin með seta hans sem
varadómara í Hæstarétti í yfir 200 málum. Magnús var tvisvar sinnum forseti
Hæstaréttar, eða í alls fjögur ár, og önnur fjögur ár varaforseti réttarins.
Þó að Magnús hyrfi til starfa í Hæstarétti innti hann af hendi störf í þágu
lagadeildar til dauðadags. Hann annaðist embættispróf (fyrri og síðari hluta) í
lagadeild fram í september 1971. Þegar á árinu 1972 var hann skipaður
prófdómari við deildina. Var hann prófdómari óslitið eftir það við skrifleg og
munnleg próf í sínum fyrri kennslugreinum og fleiri greinum fjármunaréttar,
þangað til vorið 1993 að hann gat ekki sökum veikinda gegnt prófdómarastörf-
um. Þegar lagastúdentar hófu aðsemjasérstakar lokaritgerðir 1975 eftir breyttri
námsskipan, dæmdi hann þær ásamt umsjónarkennara hvers nemanda. Mun
Magnús alls hafa lesið og dæmt um hátt í eitt hundrað lokaritgerðir, hina síðustu
í febrúar 1993.
Prófdómarastörf í háskóla eru umfangsmeiri og tímafrekari en menn gera sér
yfirleitt grein fyrir. Á þeim 20 árum, sem Magnús dæmdi prófúrlausnir og
lokaritgerðir eftir að hann lét af embætti prófessors, varði hann geysintiklum
tíma til þess. Lagadeild var mikill styrkur að þessu framlagi Magnúsar vegna
þess að hér nýttist vel einstök lagaþekking hans og réttsýni. Störf prófdómara
hvíldu oft þungt á Magnúsi, ekki síst meðan hann vann þau að kvöldlagi og unt
helgar eftir erfiðan vinnudag í Hæstarétti. Hefði margur annar í hans sporum
gefist upp og sagt prófdómarastarfi lausu, en vafalaust hefur skyldurækni hans
og tryggð við lagadeild ráðið því að hann baðst ekki undan þessu verkefni fyrr en
heilsan brást.
146