Tímarit lögfræðinga - 01.11.1993, Blaðsíða 40

iippgjöri bótanna og þar með skert bætur til hinna slösuðu. Annar lögmaður
hefði nýlega verið ákærður fyrir sambærilega háttsemi, þó í minna mæli væri.
Ekkert af þessu væri uppörvandi og allt hefði þetta verið til þess fallið að rýra
ímynd lögmanna í hugum almennings og draga úr því trausti sem almenningur
hefði lengst af borið til lögmanna. Sagðist formaðurinn vera þeirrar skoðunar að
minnkandi traust á störfum lögmanna gæti haft í för með sér að sjálfstæði
lögmannastéttarinnar skertist, bæði beint og óbeint. Sagði formaðurinn að ekki
væri leyfilegt að draga af framangreindu þá ályktun, að siðleysi hefði almennt
aukist hjá lögmönnum. Um væri að ræða einstök undantekningartilvik, en
Lögmannafélagi íslands hefði ekki tekist að bregðast þannig við, að viðskipta-
mennirnir hefðu sloppið áfallalaust frá viðskiptunum. Að vísu væru ekki allir
féiagsmenn sammála því að félagið ætti að hafa hönd í bagga þegar viðskipta-
menn verða fyrir áföllum og þeir hefðu sagt sem svo: Það er ekki okkar að gæta
bróður okkar. Sagðist formaðurinn vera ósammála þessu viðhorfi. Svo mikil-
vægt væri að stéttin nyti trausts og tiltrúr, að miklu væri til þess fórnandi að
viðhalda traustinu, þar á meðal að gera ráðstafanir til að draga úr áhættunni á
því að viðskiptamenn lögmanna verði fyrir áföllum vegna mistaka eða óheiðar-
leika lögmanna með reglum um vörslufé, vátryggingar og ábyrgðarsjóð eða
jafngilt fyrirkomulag.
Sagði formaðurinn að Lögmannafélag íslands hefði ekki haft nein tök á því að
hafa eftirlit með fjárvörslu lögmanna og engar framfylgjanlegar reglur giltu þar
um. Yrði lögmaður gjaldþrota stæði vörslufé viðskiptamannanna á bak við
einkaskuldir lögmannsins og skipti þá ekki máli af hvaða ástæðum lögmaðurinn
verði gjaldþrota. Lessu væri öðruvísi farið víðast hvar annars staðar þar sem
geyma bæri vörslufé lögmanna á sérstökum reikningum og vörslufé teldist ekki
til eignar lögmannsins kæmi til gjaldþrots. Sagði hann að um þessi mál hefði
verið fjallað á síðasta aðalfundi og tveimur framhaldsaðalfundum án þess að
niðurstaða hefði fengist. Síðan hefði það gerst fyrir tilstuðlan stjórnar Lög-
mannafélags íslands að skipuð hefði verið nefnd til að endurskoða lögin um
málflytjendur frá grunni. Formaður nefndarinnar væri Gunnlaugur Claessen,
ríkislögmaður, en Lögmannafélag fslands hefði tilnefnt Gest Jónsson, fyrrver-
andi formann, í nefndina. Nefndin hefði þegar hafið störf en ekki hefði fylgt
nefndarskipuninni nein leiðsögn frá ráðherra um starfið og hefði nefndin því
algerlega frjálsar hendur. Sagði hann að enda þótt stjórn Lögmannafélags
íslands gerði sér grein fyrir því að brýna nauðsyn bæri til að taka á þessum
málum sem allra fyrst, þá væri hún í erfiðri aðstöðu þar til endurskoðun laganna
lyki og við tæki nýtt réttarástand. Sagði hann að þangað til ný lög taki gildi muni
stjórnin leitast við að gegna hlutverki sínu við breyttar aðstæður.
Formaður kjaranefndar, Gísli Baldur Garðarsson, hrh, gerði grein fyrir
störfum nefndarinnar, en helstu verkefni hennar voru viðræður við dómsmála-
176