Tímarit lögfræðinga - 01.11.1993, Blaðsíða 11

Lagadeild naut Magnúsar ekki einungis við prófdómarastörf heldur og við
dómnefndastörf. Hann tók að sér mikilvæga vinnu í dómnefndum um hæfi
umsækjenda um prófessorsembætti og aðrar kennarastöður í deildinni. Var það
gleðiefni öllum, sem til þekktu, þegar Magnús féllst á að taka sæti í dómnefnd-
um, því að mjög var sóst eftir reynslu og þekkingu hans við samningu álitsgerða
um hæfi umsækjenda um kennarastöður sem og um önnur vandasöm lögfræðileg
viðfangsefni. Þegar Magnús féll frá vann hann ásamt öðrum að álitsgerð vegna
veitingar prófessorsembættis í lagadeild.
Lagadeild þakkar Magnúsi fyrir langa og óeigingjarna þjónustu. Hann tók að sér
dómnefndar- og prófdómarastörf af brennandi áhuga á lögfræði og lögfræðimennt-
un og góðum hug til Háskóla íslands. Ýmsir núverandi kennarar lagadeildar nutu
og leiðsagnar hans og margvíslegra lögfræðilegra ráðlegginga þar til yfir lauk.
Hans verður vafalaust lengi minnst sem eins af merkustu dómurum hér á landi
á síðustu áratugum. í minningarorðum í Morgunblaðinu 8. júní 1993 er
dómaranum Magnúsi Þ. Torfasyni vel lýst af nokkrum þeirra, sem sátu með
honum í Hæstarétti um lengri eða skemmri tíma. í minningargrein eftir Gauk
Jörundsson segir m.a.: „Magnús var mikilhæfur dómari, svo að af bar. Bar þar
margt til. Hann var listrænn og ótrúlega vel heima á mörgum sviðum mannlegs
lífs. Hann hafði íhugað og lesið sér til um ótrúlega mörg mál mannlegra
samskipta. Hann var mennta- og menningarmaður í þeim rétta skilningi þess
orðs. Skilningur hans var skarpur og eljan einstök. ... Það var lærdómsríkt að
fylgjast með því, hverjum tökum Magnús tók lögfræðileg viðfangsefni. Hann
greindi kjarna hvers máls á grundvelli rækilegrar könnunar og íhugunar
málavaxta. Ályktanir hans byggðust á einstakri lögfræðiþekkingu og skarp-
skyggni og rök sín flutti hann af mikilli hófsemd. ... Hann á mörg listaverk
geymd í dómasafni Hæstaréttar, sum undir eigin nafni einu, en önnur af
skiljanlegum ástæðum ekki.“
Margir lögfræðingar sakna þess, að Magnús var afar tregur til þess að láta
birta ýmislegt lögfræðilegt efni, sem hann átti í fórum sínum. Hógværð hans og
óvenju ríkar kröfur, sem hann gerði til sjálfs sín, áttu stóran þátt í að hann lét
vart til birtingar annað en það, sem hann var tilneyddur. Dæmi um ágæt fræðileg
vinnubrögð Magnúsar er framsöguerindi, sem hann flutti á norrænu Iögfræð-
ingaþingi í Helsingfors árið 1972 (prentað í fundargerðum útgefnum af Finn-
Iandsdeild norrænu lögfræðingaþinganna árið 1975, bls. 466-472). Fjallaði
erindið unt ábyrgð framleiðanda og seljanda vegna hættulegra eiginleika
söluhlutar (skaðsemisábyrgð). Hér má geta þess, að Magnús var sjálfur í
nokkrum vafa um, hvort erindið teldist vel frambærilegt.
Áður er sagt frá áralöngum störfum Magnúsar sem prófdómara í Iagadeild.
Nær allan þann tíma, sem hann gegndi þeim, var hann einnig prófdómari við
prófraun héraðsdómslögmanna, eða frá 1973 til ársloka 1992. í því starfi fólst
147