Tímarit lögfræðinga - 20.11.1993, Blaðsíða 23

Ellert B. Schram er ritstjóri
Daghlaðsins Vísis
Ellert B. Schram:
SIÐFERÐILEG ÍMYND LÖGFRÆÐINGA
í AUGUM ALMENNINGS
Stofninn í greininni er erincli sem höfundur flutti áfundi Lögfrœðingafélags
Islands 30 janúar 1993.
Ég vil í fyrstu láta þess getið að ég er lögfræðingur að mennt, ef einhver
skyldi ekki muna það, enda get ég játað að það er ekki alltaf sem ég man
eftir því sjálfur. Ég tel hinsvegar rétt að taka þetta fram til að undirstrika að
mér er málið skylt þegar talað er um siðferði lögfræðinga, enda þótt starf mitt
lengst af um ævina hafi verið fólgið í því að fylgjast með praktiserandi
lögfræðingum úr nokkurri fjarlægð frekar en að stunda lögfræði sjálfur.
En sú var tíðin að ég stundaði nám í lagadeildinni og tileinkaði mér hinn
júridíska þankagang og raunar er ég með héraðsdómlögmannsréttindi upp á
vasann, sem ég varð mér úti um þá fáu mánuði sem ég starfaði á lögfræði-
skrifstofu fyrir tæpum þrjátíu árum. A þeim tímum voru lögfræðingar færri
en nú og misjafn sauður í því fé. Það voru til góðir lögfræðingar og slæmir
lögfræðingar og það voru lögfræðingar sem ekki voru vandir að meðulum.
Sannleikurinn er sá að lögfræðingastéttin hefur aldrei verið öðruvísi en hún
nú er, mislitur hópur margvíslegra manna.
Ég hef það á tilfinningunni að almenningur hafi oftast borið meiri virðingu
fyrir lögfræðinni sjálfri heldur en þeim sem stunda hana. Það þótti fínt að
vera í lagadeildinni. Það vakti athygli þegar menn tóku próf og útskrifuðust
og það þótti virðing og vegsauki að vera dómari eða hæstaréttarlögmaður. Nú
er það einhvem veginn svo að dregið hefur úr áhrifum þessara áfanga og titla,
kannski af því að fleiri og óþekktari lögfræðingar eru á ferli, kannski af því
að lögfræðingar sjálfir hafa ekki verið nægilega vandir að virðingu sinni.
21