Tímarit lögfræðinga - 20.11.1993, Qupperneq 51

úr gildi. Er það álit stjórnarinnar að varhugavert sé að fella
ofangreint lagaákvœði úr gildi án þess að annað komi í staðinn sem
tryggi þessa mikilvœgu hagsmuni með samhærilegum hætti.
Undir umsögnina rita Helgi I. Jónsson og Sigríður Ingvarsdóttir.
Frumvarp til skaðabótalaga
Frumvarp til skaðabótalaga var sent félaginu til umsagnar árið
1992. Það hefur nú verið lagtfram að nýju eftir að gerðar hafa verið
á því nokkrar breytingar frá fyrri gerð þess. Þrátt fyrir það vísast til
fyrri umsagnar félagsins dags. 13. apríl 1992 (Umsögnin birtist í
skýrslu stjórnar 1991-1992). Sérstaklega er bent á hugleiðingar um
nauðsyn þess að lögfesta almennar reglur á sviði skaðabótaréttar utan
samninga.
Fallast má á þœr breytingar sem gerðar hafa verið á frumvarpinu.
Þó skal bent á að sú ákvörðun að fella niður 2. málsl. 3. mgr. 5. gr.
fyrri gerðar frumvarpsins telst síst til bóta og vísast til áðurnefndrar
umsagnar um rökstuðning fyrir því.
Að öðru leyti eru ekki gerðar athugasemdir við frumvarpið og er
þess heUshugar vænst að það verði samþykkt sem lög á yfirstandandi
þingi.
Undir umsögn þessa rita Steingrímur Gautur Kristjánsson og Valtýr
Sigurðsson
Frumvarp til húsaleigulaga
Félagsmálanefnd Alþingis hefur með bréfi dags. 23. febrúar 1993
sent félaginu ofangreint frumvarp til umsagnar. Frumvarp þetta er að
meginstofni til samhljóða frumvarpi sem lagt var fram áður um sama
efni og félagið veitti umsögn um með bréfi dags. 5. maí 1992. í
frumvarpinu hefur nú verið tekið tillit til flestra þeirra ábendinga.
Rétt þykir að benda á eftirfarandi atriði. Skv. 2. mgr. 59. gr. fellur
réttur leigusala til að rifta leigusamningi á grundvelli 59. gr. niður
hafi hann ekki beitt honum innan tveggja mánaðar frá því honum var
kunnugt um vanskil leigjanda. Þetta gildir þó ekki þegar leigjandi
hefur vanefnt skyldur sínar með sviksamlegum hœtti eða þegar
riftunarástœðan er leiguvaitskil, sbr. 1. mgr.
I greinargerð um 59. gr. segir að 3. mgr. (sicj svari til 22. gr.
gildandi laga og sé óbreytt frá henni að því undanskildu að frestur
sá, sem þar er greindur, sé lengdur úr einum mánuði í tvo mánuði.
Þetta er rétt svo langt sem það nœr. Hins vegar felur niðurlag 2.
mgr. 59. gr. frumvarpsins í sér veigamikla breytingu á gildandi lögum
þar sem eigusali glataði rétti sínum til riftunar einnig þegar
49