Tímarit lögfræðinga - 01.02.1998, Síða 77

aðferðum og greiningum erfðafræðinnar hefur fleygt hratt fram á nokkrum und-
anfömum árum og svo mun væntanlega verða áfram. Þau vandamál sem hér
hafa verið nefnd verða því hugsanlega úr sögunni áður en langt um líður.
Það sem hér hefur verið sett fram veitir alls ekki einhlít svör við þeim lög-
fræðilegu álitaefnum sem kunna að rísa varðandi DNA-rannsóknir og þýðingu
þeirra fyrir úrlausnir dómsmála. Ekki hefur heldur verið vakið máls á öllum
þeim vandamálum sem hugsanlega koma upp við mat á sönnunargildi þessara
sérfræðilegu rannsókna. Tækniframfarir, þróun erfðafræðinnar og úrlausnir
dómstóla þar sem DNA-rannsóknum hefur verið beitt í sönnunarfærslunni
hljóta að ráða miklu um það hvaða þýðingu slíkar rannsóknir geta haft. Aðal-
atriðið er þó að DNA-rannsóknum verði beitt þannig að þær leiði sem oftast til
að sannleikurinn komi í ljós og að á honum verði byggt við úrlausnir dómsmála.
HEIMILDIR:
Eriksen, Birthe: „Anvendelse af DNA-analyser i kriminalsager“. Politiets ársberetning
1993, bls. 42-45.
Garde, Peter: „DNA i straffeprocessen". Nordisk Tidskrift for Kriminalvidenskab
1995, bls. 1-31.
Mevág, Bente og Solveig Jacobsen: „DNA-en ny máte á avslpre forbryteme pá“. Krim-
inalitet i Norge, bls. 167-185. Norske Publicationer A.S. i samarbeid med Krimin-
alteknisk Forum.
Neufeld, Peter J. og Neville Colman: „When Science Takes the Witness Stand“.
Scientific American, maí 1990, bindi 262, nr. 5, bls. 18-25.
NOU 1993:31. Norges Offentlige Utredninger. „DNA-analyse i straffesaker". Statens
Forvaltningstjeneste Seksjon. Statens Trykning. Oslo 1993.
„Sekur eða saklaus? DNA-fingrafarið“. Sæmundur á Selnum. Tímarit Háskóla fslands
1996, 1. tbl. 2. árg. Viðtal Sigríðar Matthíasdóttur við Sigurð Ingvarsson líffræðing,
bls. 38-42.
Sigurður Ingvarsson og Alfreð Ámason: „Norrænn PCR-lyklabanki til rannsókna á
erfðamengi mannsins". Læknablaðið 1994: 80, bls. 124-126.
Stefán Már Stefánsson: „Urn sérfróða meðdómsmenn". Tímarit lögfræðinga, 4. hefti
1995, bls. 282-291.
71