Búnaðarrit - 01.01.1919, Blaðsíða 104
94
BÚNAÐAKKIT
Á Vestfjörðum var allur þorri bœnda kominn á nástrá þegar
batinn kom, en peningur var í góðu standi, og urðu skepnu-
höld hin bestu um vorið.
Annarsstaðar á landinu urðu einnig góð fjenaðarhöld um
vorið.
Vegna grasleysisins í sumar urðu fjáreigendur mjög að fœkka
búpening sínum í haust. Flestir royndu að halda i ærnar, eftir
því sem frekast var unt, en lömbunum varð að lóga og miklu
af nautpeningi. Þó var fjárfækkunin um haustið miklu minni en
ella, vegna mikils og góðs fóðurbætis, er bændur birgðu sig
mjög af. Síld og lýsi or aðal-fóðurbætirinn í þetta sinn. — Slátur-
fje var sæmilega vænt. um haustið og verðið hátt. Veturgamlar
kindur lögðu sig á 40—50 kr., og vænir dilkar alt að 40 kr.
Fullorðnir sauðir, vænir, 80—90 kr., og onda þar yfir. Þriggja
vetra sauður úr Vigur lagði sig á 102 kr.
Viða heyrist getið um, að óvenjulega mikið sje af refum á
ferðinni. í Fljótsdalshjeraði gengu tóur alveg ofan að Lagarfljóti.
Virðist þeim fjölga þar árlega, þrátt, fyrir það, þótt hin sama
stund sje lögð á refadrápið. Talið er líklegt að refirnir hafi leitað
þangað vestan af öræfum vegna einhverrar árferðisbreytingar.
í sambandi við fjonaðarhöldin má minnast á Kötlugosið,
or hófst 12. október, og hjelt áfram í þrjár vikur samfleytt.
Heilar jarðir lögðust í eyði og ösku rigndi i nærliggjandi sveit-
um, svo viða tók fyrir haga. Langmest varð öskufallið í Skaftár-
tungu. Tók þá mjög fyrir haga milli Mýrdalssands og Skeiðarár-
sands, nema hvað minst kvað að þvi í Meðallandi. Var allur
fjenaður meir og minna á gjöf um haustið eftir það, í þeim
bygðarlögum. í mýrum og flóum hefir sandurinn og askan bæði
skolast mikið burt, x rigningum og rignt niður, og sumstaðar
fokið burt. Hjálpaði þetta stórum meðan þíðurnar voru fyrir
jólin, og var þá víða ekki gefið fullorðnu fje.
Fjenaðarfækkun var viða í Vestur-Skaftafellssýslu gífurleg
vegnu gossins, og alstaðar meiri og minni.
í neðri hluta Rangárvallasýslu gerði öskufallið ekki verulegt
tjón, en allmikið skemdi það haga í efri hlutanum, Landmanna-
hreppi, Rangárvöllum, Ilvolhreppi og Fljótshlíð innanverðri. Var
það þvi tilfinnanlegra sem þeir hreppar, einkum Landmanna-
breppur, urðu harðast úti vegna grasbrestsins.
, í Hreppunum skemdi askan töluvert haga um tíma. Þegar