Hlín - 01.01.1917, Qupperneq 28

26
Htín
Það er langt frá mjer að álíta, að við höfum fundið
liina heppilegustu leið, til þess að efla áhuga og fram-
kvæmdir U. M. F. í þessu nauðsynjamáli. En hinsvegar
vona jeg, að viðleitni okkar sje ekki árangurslaus, og eitt-
hvað gott megi af henni spretta í framtíðinni. En þá
þurfum við líka að heyra um tilraunir og framkvæmdir
annara í sömu átt.
1>. t.-^Akureyri, 27. sept. 1917.
Viktoria Guðnlundsdóttir.
Eflaust niá telja það heimilisiðnaðinum til hagsbóta,
að handavinna er víða innleidd í barnaskólum. Oss er
kunnugt um Reykjavík, Akureyri, Seyðisfjörð, Siglufjörð
(einnig í unglingaskólanum), Húsavík,’ Sauðárkrók og
Norðíjörð. Ennfremur hafa nokkur kvenfjelög liaft
liandavinnukenslu svo árum skiftir fyrir börn, svo sem
Tltorvaldsensfjelagið í Reykjavík og Hið skagfirska kven-
Ijelag á Sauðárkróki. Kvenrjettindafjelagið á Blönduósi
gekst og l'yrir handavinnukenslu fyrir börn á Blöndu-
ósi á s. 1. vori.
Garðyrkja.
Það er margsinnis viðurkent, að einn sterkasti máttar-
viður þjóðfjelagsins sje heimilið. Andlegur og efnalegur
þroski þjóðfjelagsins verður að því skapi mikill eða lítill
sem heimilin, er byggja það upp, eru góð eða vond. Alt
sem miðar að því að efla hag heimilanna, alt sem talist
getur að vinna að fullkomnun þeirra og færa þau nær
því marki að verða eins og þau eiga að vera, hlýtur því
að teljast mikilsvert, liversu smátt sem það annars virðist
vera. Hvernig heimilin eiga að vera, til þess að geta tal-
ist góð, og hvaða hlutir til þess þurfi, á því eru sjálfsagt
margar og ef til vill ólíkar skoðanir. En um það atriði
hljóta þó allir menn að vera sammála, að alt það sem
prýðir og fegrar heimilið, er spor í rjettu áttina, og enn-