Hlín - 01.01.1917, Blaðsíða 64

02
Hlin
eru í'remur matmenn og sjerstaklgea kjötætur miklar,
einkum borða jreir svína- og nautakjöt. Ivjötát þykir þar
svo sjálfsagt, að clæmi eru til, að fólk liefur gengið úr
vistum af því, að jrað fjekk kjöt sjaldnar en einu sinni á
dag.
Verkafólk alt og jreir aðrir, sem gegna tímabundnum
störfum, fara til vinnu með fastandi maga.
Morgunkaffi þekkist ekki. En morgunverður er snemma
kl. 8—9. Það er undantekningarlítið heitur hafragrautur
með sykri út á og mjólk, en hún er af skornum skamti. Já,
steikt svínakjöt og steikt egg með, ef menn hafa efni
á Jrví, hveitibrauð og te, eins mikið og nienn geta drukk-
ið. Næsta máltíð er miðdegisverður kl. 1. I>að er oftast
nær einhver kjötrjettur og spónamatur á eftir. Mjög al-
gengur spónamatur er þykkur, sætur hrísgrjóna- eða
sagógrjónamjólkurgrautur, bakaður inni í ol'ni og borðað-
ur svo með mjólk eða saft út á, og stundum líka soðn-
tnn ávöxtum. Svo kemur te kl. 5, og með Jrví er borið
smjör, ostur og sultutau, og stundum Jrað sent við mund-
ttm kalla ýmiskonar kaffibrauð. Kvöldmatur er svo kl. 8,
og er það oft ekki annað en kakó og brauð.
Efnaðra fólk, og það sem hefur full ráð ylir tíma sín-
um, borðar vanalega miðdegisverð ekki fyrr en kl. 6—7 á
kvöldin og hefur þá oftast 3 heita rjetti. Áður en gengið
er til borðs, hafa konur oft búningaskifti, fara í svokall-
aðan kvöldbúning, sem oft er dökkur. Morgunverð hefur
það kl. 9 og te kl. 5, en svo borðar það hádegisverð. Það
er of tast einn lveitur rjettur, auk annars matar og oft kaffi
á eftir, ætíð búið til á sama hátt og te.
Skotar eru sjerstaklega kirkjuræknir. Á sunnudaga var
oftast messað þrisvar, og auk ])ess oft kvöldmessur á rúm-
helgum dögum. Sama fólkið var oft við allar þessar
messur, og las svo í biblíunni heima hjá sjer J>ess á
milli. Engin leikhús af neinni tegund voru opin á helg-
um dögum og veitingahús mjög fá. Og þó heyrði jeg
fólk kvarta mjög um, að sunnudagurinn væri að verða