Hlín - 01.01.1917, Qupperneq 61

Hlin

59
með fjölskyldu sinni, en þessi hjón, sem jeg var hjá,
hirtu garðinn sjálf, en hann var því miður mjög illa hirt-
ur. Alt svæðið, sem tilheyrði húsinu, var girt með lifandi
limi og hinum nregin við það lá til beggja handa land-
areign svipaðra heimila. Efnaðri bændur bjuggu margir
á samskonar heimilum, og ekrur þeiiTa lágu svo í allar
áttir út frá, en meðfram vegunum lágu svo verkafólks-
liúsin. Fyrirkomulagið var ol'tast þannig, að vinnufólkið
fjekk sitt vissa kaup og hús til íbúðar, vann sína vissu
tíma á dag, en hafði svo ekkert saman við húsbænd-
urna að sælda, nema þá tvær stúlkur eða svo, sem sjer-
staklegða þjónuðu þeim heima fyrir og bjuggu þá heima
í húsinu. Flestir eða allir, sem bjuggu þarna í grend við
borgina, voru efnaðir menn og stunduðu allir akuryrkju
eða kúarækt, en sauðfjárbændurnir allir bjuggu uppi á
hálendinu og þeirra lífi kyntist jeg ekki neitt, og mun
það þó hafa verið miklu líkara sveitalífi hjer heima. Ekki
voru það alt bændur, sem þarna bjuggu, margt af því
fólk, sem tók bara sveitina framyfir kaupstaðinn, en
ríkt var það alt, mælt á okkar vísu, því eignir þessar
voru dýrar. Margir áttu vinnustofur sínar inni í borginni
og óku til og frá í eigin vögnúm. Áður en jeg fylgi vkk-
ur út á veginn og hjálpa ykkur til að ná í vagn, verðið
þið að þiggja hjá mjer einhverja líkamlega hressingu, og
mun það þá helst verða te, það er algengast þar í landi.
Þó jeg vildi búa til handa ykkur kafli, þá er enginn kaffi-
poki til á heimilinu. Þá sjaldan kaffi er búið til, þá er
það ketilkaffi. Teið drekkum við annaðhvort í blórna-
garðinum eða á fletinum franran undir húsinu, þangað
kem jeg með borð og stóla eða bekki. Margt mun bera
á góma við tedrykkjuna og öll munum við óska, að við
ættuð svona fallegt heimili heima á Islandi, já, heima
verður það að vera, og öll munum við strengja þess
heit, hátt eða í hljóði, að eignumst við einhverntíma
heimili á Islandi, skulum við gera okkar til að prýða
það, eigi síður utan en innan. F.kki skal því neitað, að
I