Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 31

HUn
31
„Seg mjer meira,“ segir Sigríður.
Birkivatn er alþekt fyrir gæði sín. Að ná því vatni
skeður á þann hátt: Á vorin fyrr en laufin springa út,
tekurðu ysta börkinn af svo sem tveggja aura bletti kringl-
óttum á fullvaxinni hríslu, ekki gamalli þó. Borar síðan
með hjólnafri neðan skáhalt upp á við. í þetta gat er sett
pípa úr arnar- eða álftarfjöður. Undir vatn það er renn-
ur seturðu skál eða krukku. Birkivatnið er seytt í tin- eða
leirpotti við mjög hægan eld, það verður að saft, mjög
líkri sýrópi. Lát síðan vatn þetta á flöskur og lát ögn af
hunangi eða sykri, nærri því i/5 hluta, og geymir, uns
það ætlar að fúlna, en það má ei. Þú getnr litað fitu-
laus skinn úr birkivatni, og þau verða lifrauð." „Kendu
mjer að matbúa fleira,“ segir SigTÍður. „Þú ert snildar-
kona, Sigríður mín,“ segir Valgerður.
„Taktu maríukjarna," segir Valgerður. „Hvar er hann?“
segir Sigríður. „Þá verðurðu að labba með mje-r ofan að
sjó, því ekki fæst hann nema í fjörunni. Afvatna ltann í
tvö dægur og sker hann sem annað kál, síðan er hann
soðinn með rnjólk eða mysu, sem er betra en vatn til
grautar. Er hann Jrá hollur og nærandi matur. Ekki er
rjett að liafa stöngulinn með, heldur einungis blöðin.
Einnig er hann ágætt kúafóður, því af honum mjólka
þær vel. Til brauðgjörðar er sama aðferð við sölin, þau
eru látin liggja í vatni tvö dægur, síðan soðin þegar búið
er að saxa þau, áður en lagt er í brauð.
Læt jeg nú staðar numið að sinni, enda koma þarna
tveir menn ríðandi,“ sagði Valgerður.
Þeir stökkva af baki þegar þeir sjá Valgerði og taka
hana tali, og segja: „Hvað hafist það að hjer?“ „Tína
jurtir,“ segir Sigríður. „Hvað þýðir það?“ „Peningasparn-
að,“ segir Sigríður. „Hvernig fátnn vjer það skilið?“
Sigríður tekur skjóðurnar og sýnir þeim mosann og grös-
in. „Getið þið sýnt mjer merki þess að hann sje að
gagni?“ Lyftir Valgerður þá upp ytra pilsi sínu og er
jrá innra pilsið brúnt með grænum og gulum röndum.