Hlín - 01.01.1921, Side 14

12
Hlin
»Hlítu kær vegna undanfarinnar framkomu hennar. En
jeg veit þó eigi, hvað jeg á að skrifa, því að bæði er
þá meiri vandi að óprýða eigi svo ágætt rit, og lijer
mun, eins og annarstaðar, glöggast gestsaugað, bæði á
prýði og galla.
Pegar jeg kom hingað fyrir 16 árum, langaði mig til
að taka einhvern þátt í því, að »klæða fjallið«, en sá, að
það gat eigi gerst, nema innan þröngra girðinga. Bauð
þá bróðir minn, Kristinn, mjer að velja í landi sínu hvern
þann blett, sem jeg vildi, til eigin afnota. Jeg kaus mjer
dálitla laut, sem hjet Stekkjarlág, og umhverfi hennar
uppi undir hlíðinni norðanvert í mynni Núpsdals. Hjer
var betra hlje fyrir hafvindum en heima á túni, minni
umferð af húsdýrum, sjerstaklega hænsnum, eigi eins
arfasælt, og það, sem mjer þótti miklu varða, að hjer
var hægt að ná talsverðum fallkrafti í vatni. — Hálf dag-
slátta var tekin til meðferðan Árið 1909 var bletturinn
orðinn girtur, og reist hlið að honum, með nafninu
»Skrúður«, 7. ágústmán. Pað var þann dag, að jeg hygg,
fyrir 150 árum, að síra Björn Halldórsson í Sauðlauks-
dal ljet fyrst jarðepli til gróðurs í mold íslands.
Bletturinn var afarerfiður til vinslu, miklu erfiðari en
jeg bjóst við. Möl var þegar undir þunnum grassverði
svo þjett og samanrunnin, að ekkert vann á henni nema
járnkarl eða mölbrjótur, og sumstaðar varð að nota
sprengiefni. Vanst þó að mestu á næstu árum að koma
burtu grjótinu, ræsa fyrir vatn undan fjallinu, jafna yfir
lægðir og flytja að nokkur hundruð hestburði af mold
úr gömlum bæjarrústum.
Hugsun mín var strax í byrjun, að setja þennan reit
í samband við skólastofnunina að Núpi. Er þess getið
þannig í skólaskýrslu 1909: — að venja nemendur
við ísienska matjurtanotkun, fjölbreyttari en áður; styðja
grasafræðiskenslu, að svo miklu leyti sem árstíðir og
samkomur nemenda Ieyfa; bera á skólastaðnum minn-
ingu nemenda með trjáplöntu, sem hver þeirra gróður-