Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 16

14
Hlin
lagst í þetta umrót, en lítið komi í aðra hönd. Spyrja,
hvort slík vinna borgi sig hjer eða annarsstaðar; hvort
eigi hefði verið betra að verja efnum til annars, en lofa
rollunum að nasla, liggja og jóttra í sinni gömlu Stekkj-
arlág. Víst er það, að minst af tilkostnaðinum verður
látið í askana«, sem kallað er. En svo sannarlega sem
; maðurinn lifir ekki af brauði einusaman«, hefur sams-
konar starf mikið gildi.
• Flestir alvarlega hugsandi menn kannast við það, að
náttúran á bók »með eitthvað gott á hverju blaði«. Pví
fleiri og eftirtektaverðari sem blöðin verða fyrir oss, því
meira efni hafa þau til að fræða oss, hugsvala oss, næra
oss andlega, mýkja sárkuldann og lyfta sál vorri til göf-
ugri hugsjóna. — Mikið sagt, þó ekkert um of. — Hver
blettur lands vors, sem hjálpað er til að klæðast náttúru-
skrauti með tilbreytni, er hæfari en áður til þess að vera
manninum ofurlítill Eden, til hvíldar, íil starfsvakningar
og starfsgleði. Pessa alis þurfum vjer með. Slíkir blettir
ættu að vera sem víðast.
Mönnum geðjast vel að hafa á heimilum sínum sjer-
stakan stað, stofu, sem safnað er til hinu snotrasta, er
heimiiið á, njóta þar svo hugarhægðar og hvíldar,
er á milli verður í vinnubrögðum, t. d. með góðum
gestum. Samskonar stað ætti Iíka hver sveit að eiga, —
gjarnan undir þaki smiðanna, er vetrarkuldinn kreppirað;
en einkum undir víðbláins-þaki, hvelfingu alheimssmiðs-
ins, »þegar sumarsólin skín«. í sveitum eru kirkjustað-
irnir sjálfkjörnir til þessa. Pangað ætti fólkið einkum að
venja komur sínar á hvíldardögunum. Oft má verða
biðstund þar á staðnum fyrir eða eftir messu. Mundi
þá eigi heilsusamlegra og sælla að teiga blómailminn úti
í reitnum en kaffiskolið eða tóbaksreykinn inni i búri,
stofu, eða undir bæjarvegg. Jeg held jafnvel að guðs-
þjónustan yrði sönnust, innilegust, helgust og ávaxta-
ríkust væri hún í báðum stöðunum, hvorum eftir hans
eðli og ásigkomulagi.