Hlín - 01.01.1921, Síða 25

Hlln
23
Það sýndi sig Ijóslega á þessari sýningu, að bæði á
heimilisiðnaðurinn marga vini víðsvegar um iand og að
hann lifir dágóðu lífi. Pað voru engin dauðamörk á hon-
um. Ýmisleg afvik urðu til þess að draga úr þátttöku
í sýningunni og tefja fyrir munum að komast í tæka
tíð suður: smásýningar drógust vegna versnandi tíðar-
fars í maí, bílvegir á Suðurlandi voru ófærir langt fram
í júní og á Austurlandi vóru sóltvarnir viðhafðar um.
þetta leyti.
F*að rúm, sem sýningin hafði yfir að ráða var mjög
takmarkað, aðeins 5 herbergi, en þótt sýningin væri ekki
stærri en þetta, leiddi hún greinilega í Ijós, hvernig á-
slatt er um heimilisiónaðinn í landinu. Munirnir voru
liðlega 2000 aó tölu, og skiftist þannig eftir iðngreinum:
Prjónles 835, Vefnaður 361, Hannyrðir og ljereftasaum-
ur 405, Skinnavara 66, Bast-, tága- og burstagerð 135.
Smíðisgripir úr trje, málmi, beini og horni, bókband,
pappavinna, leikföng og áhöld til heimilisiðnaðar 274
munir. Karlmennirnir helguðu sjer aðallega síðastnefndan
flokk, þótt þeir ættu einstaka hlut annarsstaðar. — Sjer-
staklega áttu þeir góðan þátt í vefnaðinum.
Af sýslunum voru S.-Pingeyjar- og Eyjafjarðarsýslur
hæstar (á 3. hundrað munir frá hvorri). Par höföu smá-
sýningar verið haldnar á nokkrum stöðum í vor eins og
svo oft áður, og kom sending í einu Iagi frá hverri
sýningu eða kvenfjelagsdeild, Ijettir það eigi lítið mót-
töku. — Aðsókn að sýningunni var góð (á 6. þús.
manns) og gott orð fjekk hún hjá almenningi, menn
höfðu víst ekki búist við svo góðum árangri, hugðu
sumir heimilisiðnaðinn dauðan, að jeg held. — Pað sem
sjerstaklega setti blæ á sýningu þessa var ullariðnaður-
inn, enda er það hann fyrst og fremst, sem leggja verð-
ur alla alúð við að framleiða, bæði til innlendrar notkun-
ar og til útflutnings. — Lítið bar á tilraunum í þá átt
að framleiða í stærri stíl, en þegar menn gera aðeins
einn og einn hlut af hverri tegund verður vinnan eðlilega