Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 32

30
Hlin
Heilbrigðismál þjóðarinnar
frá almennu sjónarmiði skoðuð.
Ejlir alþýSukonu.
Efnahagur þjóðanna er að mikiu leyti undir því kom-
inn, hvernig konunni tekst að hagtæra því fje, sem mað-
urinn vinnur fyrir, það gengur mestalt gegnum hennar
hendur til fæðis, klæðis og annara heimilis-þarfa. Og
heilbrigðismál þjóðanna, hvíla þau ekki líka að mikiu
leyti á þeim hinum sömu veiku herðum? Því verður
ekki neitað. — Konan elur og nærir æskulýðinn á þeim
árum, sem mest er um vert fyrir þroska hans, og leggur
grundvöllinn að þeim venjum, sem hann temur sjer í
framtiðinni. Starfsþrek heimilisfólksins og vellíðan er að
miklu leyti undir því komin, hve vel húsmóðurin annast
um fæði, klæði oghreinlæti heimilisins. —Enginn hefur rjett
til að skifta sjer af heimilislífi annara manna, þótt alt
gangi þar á trjefótum, en þegar í óefni er komið, verður
þó þjóðfjelagið að hlaupa undir bagga með einstaklingn-
um og reyna að lappa uppá þær skemdir, sem orðnar
eru, gengur það misjafnlega, sem von er. — Pjóðfjelagið
leggur konunni þungar byrgðar á herðar, en á því hvílir
sú skylda á móti að Ijetta undir byrgðina, svo ekki verði
hún ofurefli. Pví mikið er í húfi, ef þeir sem heyja bar-
áttuna hníga og gefast upp. — Pjóðfjelagið verður fyrst
og fremst að veita konunni þá ýrœðslu, sem gerir henni
unt að inna hin ábyrgðar- og þýðingarmiklu störf sín
sómasamlega af hendi. (Uppeldis- og heilsufræði, nær-
ingarefnafræði, heimilisstjórn, handavinnu og matreiðslu).
Pað mundi margborga sig fyrir þjóðfjelagið að menta
konurnar vel, þótt ekki spöruðust nema fáar krónur ár-
lega á hverju heimili fyrir hagsýni húsmóðurinnar, þá
safnast, er saman kemur, og þótt ekki yrði nema einum