Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 38

36
Hlin
an? Þótt ekki tæki þessi ferð nema hálfa stund í senn,
gæti það orðið þjer til andlegrar og líkamlegrar hress-
ingar, þú þyrftir þá að minsta kosti ekki að hátta köld
á fótum þau kvöldin. En — það er ekki siður, það brýtur
í bág við settar venjur, það yrði tekið til þess, ef full-
orðið fólk færi að leika sjer þannig. — En venjan helg-
ar dansieiki í spiltu lofti fram undir morgun! —
— Við verðum að fá tískuna í lið með okkur, yfir-
vinna hana og láta hana þjóna okkur að góðum mál-
stað, á móti hennar drottinvaldi er engin hægðarleikur
að vinna. —
Hver þjóð á sjer grundvailarlög, sem engin að ósekju
brytur, og hvert heimili þarf að eiga sjer grundvallarlög,
er haldi heimilinu í föstum skorðum, engum ætti að
líðast að brjóta þau að ósekju. — Oóðar og hollar venj-
ur haldi hlífiskildi yfir heimilum vorum!
Oleymið ekki uppeldisfræðslunni, þjer sem ieggið ráð-
in á um fræðslumál þjóðarinnar, á henni veltur mikið
um framtíð lands og lýðs.
Óvíst er það þó, að fræðsla eða mentun í þessum
efnum sje einhlýt, hve góð sem hún er, hætt við að
meinið sje orðið svo magnað, að um það megi segja
líkt og sagt var eitt sinn um önnur andleg vanheilindi:
íÞetta kynið fer ekki út við neitt nema við bœn«.
•Ví *Vr
Vf
Handaþvottur.
Pað eru mörg atriði, sem þrifnað snerta, er vert væri
að minnast á í Ársriti kvenna. Vil jeg aðeins benda á
eitt þeirra að þessu sinni. Mjer er hún minnisstæð grein-
in eftir Steingrím lækni, þar sem hann segir frá atviki, er
kom fyrir í sjálfri Parísarborg. Margir menn sýktust af
þeirri orsök, að matreiðslukona hafði vanrækt að þvo sfer
um hendurnar. Það kemur eflaust miklu oftar fyrir en
menn gruna, að sýklar berast með óhreinum höndum