Hlín - 01.01.1921, Side 41

Hlín
30
ir letingjar og trassar), að ástunda dygðirnar iðjuscini,
rcgluscmi og nœgjusemi. Og best væri að vera samtaka
um að syngja sálma og fögur vers og starfa saman og
hjálpa hver öðrum og hætta að drekka brennivín (karl-
mennirnir) og súkkulaði (kvenfólkið).
III.
Það er eins og alla gruni, að glundroðinn ætli að
halda áfram og alt ætli um koll að keyra. Alstaðar heyr-
ist barlómur nú á dögum, jafnvel þó allir hafi fullan gúl-
inn enn þá. Bændur í öllum sýslum kvarta um hátt verka-
kaup, en lága ullar- og kjötprísa og að jafnvel kaupfjelög
sjeu að kollsteypast. Sjómenn kvíða lækkandi fiskprísum,
en hækkandi Spánartolli, og allir standa á Öndinni út af
því, að ef til vill þurfi Alþingi að jeta ofan í sig aðflutn-
ingsbann áfengis. Kaupsýslumenn kvíða gjaldþrotum og
bankahruni. Embættismennina dreymir bæði í svefni og
vöku að innan skamms muni landssjóður þverra eða
þorna upp eins og brunnur á Vatnsleysuströnd í sumar-
þurkum. Sýslumenn kvarta um að bannlögin og ýms *
önnur lög sjeu brotin meðfram fyrir læknabrennivín, og
sveitarstjórnunum óar við þeim aragrúa af lausamensku-
lýð sem fara muni bráðlega á sveitina. Prestarnir kvarta
um að kirkjurnar standi galtómar og allur kristindómur
ætli að fara út í veður og vind. Þeir koma til kirknanna
á sunnudögum og hefir hver þeirra hempuna fyrir aftan
sig og ræðuna í vasanum, en því miður, of oft þarf á
hvorugu að halda, því kirkjan er tóm af mönnum (en
máske hálffull af fatagörmum, ullarpokar eru í sum-
um, og í einni hjengu sauðarkrof í sláturtíðinni, var mjer
sagt), Pað er von að prestarnir krossi sig þegar þeir
ríða heim aftur, sumir bölvandi í hljóði í stað þess að
mega blessa yfir söfnuðinn. Loks eru læknarnir á báð-
um áttum með að greina sjúkdómseinkenni þjóðarinnar,
og eru viðbúnir að til voldugra aðgjörða dragi, sem