Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 42

40
Hlin
þeir með hnífum og lyfjum sjeu ekki einfærir um að
lækna.
En iðjusemi, reglusemi og nœgjusemi þarf fyrst og
fremst.
IV.
Ekkert er nýtt undir sólunni. Ait gengur í bylgjum.
»Fluc.tuat nec mergitur« stendur í skjaldarmerki Parísar-
borgar, og flýtur þar skip í öldugangi. »Vaggar á bár-
um, en sekkur ekki« — þýða latnesku orðin. Og svona
er það með þjóðfjelögin — það gengur oft skrykkjótt í
heiminum, en engin hætta á að skútan sökkvi. Pjóðirn-
ar eru að þroskast að mannviti og mannkostum, þó hægt
fari stundum og setið sje eftir í sumum bekkjunum.
Lengi skapast mannshöfuðið, en altaf er það að skapast
í guðs mynd.
Pegar við lesum okkar eigin þjóðarsögu sjáum við
stöðugan bylgjugang — upp og niður. Uppbygging og
niðurrif á víxl, róstur og friður fylgja í far hvors annars,
en ætíð er viðleitni góðra manna að skapa Kosmos.
* Ötulasta »Kosmos«viðleitnin var venjulega hjá kirkj-
unnar mönnum, og þá helst á biskupsstólunum sjálfum
undir stjórn beztu biskupanna. Pekki jeg fátt hugnæm-
ara að minnast á en myndina af lífinu á Hólum undir
forustu hins blessaða biskups, Jóns hins helga, sem (eins
og faðir minn komst að orði) »postuIlega prýddi Hóia,
presta lærði, vígði skóla, Ijek á hörpu himnaljóð*. Lik-
lega eigum við honum manna mest að þakka að varð-
veittust okkar fornu bókmentafjársjóðir. Hann stofnaði
fyrsta klaustrið.
Pá hefur verið gaman að koma »heim að Hólum*.
»Iðja prýddi, dáð og dugur
dýran stól,
fegurð, kapp og fremdarhugur
fjörið ól.
Surnir kenua, sumir srníða,