Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 53

Hlín
51
»Hvers vegna svaraðir þú mjer ekki strax, þegar jeg
bað þín?« sagði góður eiginmaður við konu sína í gletni
»varstu að hugsa um að neita mjer?« »Ónei« sagði kon-
an stillilega, »en jeg þurfti að biðja ofurlitla bæn og fá
svar.« »Nú, og um hvað baðstu?« »Jeg bað guð að láta
mig gefa það rjetta svar.« »Ja, hann hefur bænheyrt þig,
kona mín,« sagði maðurinn, og varð hugsi um stund,
»þetía hefur mjer aldrei dottið í hug!«
í ensku tímariti kom nýlega út fyrirlestur fluttur á
kvennafundi, sem heitir »Skírlífi«. Kall, eða áskorun til
ungra kvenna, eftir skoskan prest: Herbert Oray.
Ungu fólki þykir ekki hafa farið fram í skírlífi síðan
»drengirnir« komu heim af vígvöllunum. Jeg hef haft
hliðsjón af þessari ritgerð prestsins, með sumt af því,
sem hjer fer á eftir: Á stríðsárunum hafði hann verið
sendur, ásamt fleiri prestum, til að starfa meðal her-
mannanna. Þeir reyndu að hjálpa á allan þann hátt sem
þeir gátu, hjálpa þeim til að verða sannir menn, bind-
indismenn, skírlífir menn. En brátt komust þeir að því,
að það voru mikiu sterkari áhrif úr annari átt á hegð-
un hermannanna, en þau sem þeir gátu haft, en það
voru áhrif stúlkna þeirra eða kvenna, sem þeir þektu; —
kvennanna sem þeir þektu heima, og kvennanna sem
þeir vinguðust við, þar sem þeir stönsuðu, því einn
sterkasti þátturinn í karlmannseðlinu, er tilfinningin fyrir
aðdráttarafli konunnan Skaparinn hefir gert manninn
þannig úr garði, að eitt af grundvallar atriðunum í bygg-
ingu hans er krafa eða þrá til konunnar, hann þarfnast
áhrifa hennar og ástar, honum nægir ekki að umgang-
ast karlmenn aðeins, því er það, að konur hafa geysi-
mikið vald yfir karlmönnum; þær vita það, og taka það
með í reikninginn þegar þeim liggur á, en imdir þvi er
komið kvennlegt gildi hverrar kom, að hún beiti þessu
valdi rjett.
Auðvitað er það sama upp á teningnum þó þessu sje
4*