Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 58

56
HUn
Guð gefi að ást og eining mætti aukast og margfald-
ast á heimilunum okkar, því hvernig sem alt er vegið
og mælt, þá er kærleikurinn mestur í heimi.
Pórunn Richardsdóttir.
Höfn, Borgarfjarðarsýslu.
Lundarfar.
Leiktu kát með Ijettu geði
lífsins bjarta sjónarspil,
vektu hlátur, gaman, gleði,
glæddu hjartans besta yl.
P. /•
Af því jeg var beðin að senda »Hlín« greinarkorn,
ætla jeg að reyna að verða við þeirri bón, og segja ykk-
ur þá, heiðruðu konur, hvert það áhugamál er, sem jeg
álít að við allar þurfum að beina athygli okkar að, það
er lundarfar okkar. Hafið þið ekki veitt því eftirtekt, hversu
mikla þýðingu það hefur fyrir hvert einstakt húsfjelag,
að meðlimir þess hafi góða lund? Mjer skilst það vera
mjög dýrmætt hnoss að hafa glaða, góða og lipra lund.
Pað er nú hlutverk okkar kvenna að laga lund barnanna,
að þau gætu orðið sjálfum sjer og öðrum til gleði. Pau
verða að ganga fyrir öllu öðru, þau mega ekki sitja org-
andi, það gjörir þau köld og stirðlynd. Börn mega ekki
komast á það, að metast á um verk, það gjörir þau
nuddsöm. Reglusemi og stundvísi eru mjög svo áríðandi,
með því læra börnin að stefna að einhverju vissu marki.
Ef skoðun próf. Á. H. Bjarnasonar er rjett, að níu tí-
undu partar mannsins sjeu tómur vani, hefur það ekki
svo litla þýðingu »að undirstaðan rjett sje fundin«. Jeg