Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 65

HUn
63
tveir hjallar, annar fyrir þvott og ýmislegt dót, sem var
geyrnt uppi, svo sem reipi og reiðver, hnakkar, söðlar
o. fl. Hinn hjallurinn var fyrir harðæti, sem hlaðið var
upp í rjáfur eins og móhlaða, ekki þótti nóg af fiskmet-
um nema hjallurinn væri fullur, fyrir sláttinn voru þær
byrgðir heimfluttar. Við öll skepnuhús voru hlöður og
fjósið með stórum glerglugga, víðast hvar voru skjá-
gluggar, þótti því nýtt að hafa glerglugga í fjósi. Síðast
bygði hann bæjarhúsin. Fyrst þegar jeg man eftir var
dimm og ljót baðstofa. Stöku sinnum man jeg, að móð-
ir mín kvartaði um, að ekki væri hægt að sauma eða
gera neitt smávegis, vegna þess hvað dimt væri í bað-
stofunni. Mig minnir, að í hliðarglugganum væri skötu-
roð í stað rúðu, en á gaflinum var glergluggi. — Okkur
þótti heldur gaman, þegar verið var að byggja nýja
bæinn, hann var líka alt öðruvísi en aðrir bæir, ekki
þessi dimma, ljóta baðstofa, heldur ein stór stofa, sem
að vísu var notuð sem borðstofa, setustofa og svefn-
herbergi, með 7 rúmum og þó stórt gólfrúm. lJá var
hún svolítið bjartari, með 6 rúðuglugga, alveg eins og
hjá Bárði á Búrfelli! Uppi á loftinu var vinnumannaher-
bergið, vefstóllinn o. fl. Svo var framhýsi með gestastofu.
En þau þægindi að hafa gólfbyggingu í stað portbyggðu
baðstofunnar gömlu! Hugsa jeg að faðir minn hafi bygt
svona til þæginda fyrir móður mína, sem oft var lasin,
og svo til þess, að við krakkarnir hefðum engan stiga að
hrapa niður. Hvergi sem jeg þekti til var svona bygt, og
sýnir það meðal annars, að faðir minn var á undan tím-
anum í hugsunarhætti.
Faðir minn gekk að allri vinnu, bæði heyskap og haust-
verkum', að því loknu taka margir sjer hvíld, en svo var
ekki um hann, öll þau ár, sem jeg man til, var hann
hreppstjóri, og vann það starf einn, nema á haustin fjekk
hann Arnfinn bróður sinn 3—4 daga að skrifa skýrslur
°g leggja á útsvörin, aldrei vissi jeg til að þau væru
klöguð. Pví næst fór hann að smíða nauðsynlegustu