Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 69

Hlin
67
satni maður. Móðir mín tók þessu öllu með óviðjafn-
anlegri stillingu og þolinmæði.
Það mun þykja undarlegt, að til þessa hef jeg naum-
ast minst á móður mína, sem var þó bæði elskuleg móð-
ir, stjórnsöm húsmóðir og óviðjafnanlega afkastamikil til
verka. En hún var svo kafin börnum, að hún gat litlu
sint nema uppeldi okkar, en það vandaði hún sem frek-
ast var unt, kendi okkur guðsótta og góða siði, áminti
okkur urri að vera sannsögul, orðheldin og þakklát fyrir
það sem okkur var gott gert, og umfram alt að biðja
Ouð og treysta honum í hverju sem að höndum bæri í
lífinu. Hún kendi okkur mikið af bænum og sálmurn, og
mestalla Passíusálmana kunnum við, jeg held annars að
allir hafi kunnað þá utanbókar, allir sungu þá, þó engin
hefði bók, nema faðir okkar, sem byrjaði. Afi minn var
líka mjög trú- og bænrækin, hann kendi okkur margt. —
Faðir minn var fremur alvörugefin maður hversdagslega,
en móðir mín glaðlynd, eins Guðrún systir. Bæði voru
foreldrar mínir stjórnsöm, hver og einn gerði sitt verk
umyrðalaust og aidrei deilur eða sundrung. — Mikill gleði-
dagur var hjá okkur krökkunum, þegar þær systur, Póra
(móðir síra Matthíasar) og Helga á Hallsteinsnesi komu
að heimsækja móður okkar, alt heimilisfólkið komst í
gott skap, Póra hafði altaf nógar skrítlur á boðstólum,
hún og móðir mín höfðu margs að minnast úr Eyjunum,
þar sem þær voru báðar uppaldar; Pað var ekki oft gerð-
ur dagamunur í mat, en þegar þær komu, var það besta
framreitt og allir nutu af. Ætíð færðu þær móður minni
eitthvað, sem henni kom vel, og okkur krökkunum eitt-
hvert góðgæti. Við óskuðum þær kæmu sem oftast.
Pað er líkt fyrir mjer og mörgum fleirum, að aldrei
finst mjer jeg hafa lifað jafn hátíðleg jól og í foreldra-
húsum. Mikið hlökkuðum við til jólanna og aldrei fórum
við í jólaköttinn. Pað var föst regla, að allir fengju eitt-
hvað nýtt fyrir jólin, eina vaðmálsflík eða þvílíkt, en eng-
5*