Dvöl - 01.05.1937, Side 46

D V ö L
180
»Kæra mamma«
Eftir Friðjón Stefánsson
Gróa gamla þvottakona situr við
gluggann í eldhúskytrunni sinni og
nuddar gigtlúið bakið. Hún var
orðin þreytt og slitin, enda komin
fast að sextugu. Það er ekki nema
eðlilegt, að bakið sé bogið og hend-
umar hnýttar, því að mikið er hún
búin að vinna allt frá barnæsku.
fyrst hingað og þangað hjá vanda-
lausum, síðar sem verkamanns-
kona. Eftir fráfall mannsins, hafði
hún unnið hvað sem var, mest við
þvotta, því að það reyndist auð-
veldast að ná í þá vinnu. En erfitt
hafði það verið fyrir hana, fyrst
eftir að hún varð ekkja, að fæða
og klæða synina sína fjóra, sem
allir voru þá innan við fermingu.
Hún hafði þá gert það sem hún
gat og ekki gefið sér tíma til að
hana saman fyrir hinum kalda
andblæ miðalda yfirgangs svokall-
aðra stórmenna. Þau hafa sigrað í
þeim leik. EJn Bjarni á Brekku hef-
ir fylgt eftir sigrinum. Hann er
landnámsmaður hins nýja tíma.
Hann er atorkumaður í öllu. Hann
sýnir allri þjóðinni mátt einyrkj-
ans, bæði á atvinnusviðinu og við
andleg störf.
Frh.
kvarta eða hugsa um örðugleik-
ana. ,,0, það fer einhvern veginn“,
var hún vön að segja, þegar lak-
ast leit út fyrir henni. Og það hafði
farið einhvern veginn. Strákarnir
vom komnir upp; tveir þeir elztu
komnir til Ameríku, einn í sigl-
ingum og sá yngsti, augasteinn-
inn hennar, var í vegavinnu uppi
í sveit. Hún var aíein í íbúðinni
sinni, lítilli stofu og eldhúskytru.
Gamla konan stynur mæðulega.
Það er hálf-óyndislegt að vera
svona ein alltaf. Bara að Steini
hennar kæmi heim úr vegavinn-
unni og yrði hjá henni yfir helg-
ina. Hún var búin að hlakka til
þess alla vikuna.
Hún hrekkur við, því að dyrn-
ar opnast skyndilega, og maður
lítur inn sem snöggvast. En það
er ekki hann. Það er bara bréfberi,
sem fleygir bréfi á eldhúsborðið
og hleypur svo niður tröppurnar
eins og hann eigi lífið að leysa.
Hann þarf víst mikið að flýta sér.
Gróa gamla staulast á fætur til
þess að ná í bréfið og fer með það
út að glugganum, til þess að lesa
það. Það er frá honum Steina
hennar; stutt bréf, skrifað með blý-
anti. Það segir henni, að honum
líði vel, en hann geti ekki komið