Dvöl - 01.09.1937, Síða 17

D V ö L
279
JÓHANNES úr kötlum
íH E I A Þ R Á
i# h&É________________
Ég er einn, ég er einn,
— sál mín allslaus og hljóð.
Langt frá upprunans æð
þjáist eirðarlaust blóð.
Hvar er vængur þinn, vor?
Kannske verð ég of seinn,
kannske dey ég í dag,
kannske dey ég hér einn.
Ég vil heim — ég vil heim
yfir hyldjúpan sæ,
— heim í dálítinn dal,
heim að dálitlum bæ.
Hver vill bera mig blítt
um hinn bláheiða geim?
Ö, þú blíðasti blær!
Vilt þú bera mig heim?
Allt er ljóð — allt er ljóð,
þar sem lynghríslan grær,
þar sem víðirinn vex,
þar sem vorperlan hlær.
— Þar sem afi minn bjó,
þar sem amma mín dó,
undir heiðinni há,
vil ég hvfla í rö . . ,