Dvöl - 01.07.1938, Síða 28

186
DVÖL
fvö ítölsk stórskáld
Frá öndverðu hefir ítalía verið
land lista og skáldskapar, og sér-
staklega hefir verið litið á höf-
uðborg landsins, Róm, sem mið-
stöð fyrir listamenn, er hafa vilj-
að fullnuma sig í list sinni og
hljóta frægð og frama. Meðal
þeirra mörgu, sem dvalið hafa í
Rórm í þessum tilgangi, má nefna
hinn fræga, íslenzka myndhöggv-
ara Albert Thorvaldsen.
ítalía hefir átt marga fræga
málara, myndhöggvara og söngv-
ara, en hún hefir líka skipað
virðulegt sæti á sviði bókmennt-
anna. Rrír ítalir hafa t. d. hlotið
bókmenntaverðlaun Nobels, Q.
Carducca árið 1906, Qrazia De-
ledda 1926 og Luigi Pirandello
1934.
Meðal þess, sem aukið hefir
vinsældir Dvalar hjá fróðleiksfúsu
fólki, er, hve hún hefir kynnt þar
marga helztu rithöfunda, sem vak-
ið hafa mikla athygli úti í heimi,
þó að þeir hafi verið að mestu
ókunnir íslenzkri alþýðu. Að
þessu sinni skal leitast við að
kynna lesendum Dvalar tvo af
frægustu rithöfundum ítalíu, þá
Luigi Pirandello og Gabriele
D’Annunzio. Eftir hinn fyrrnefnda
liefir Dvöl birt nokkrar sögur áð-
ur, en nú mun verða skýrt í stuttu
máli frá æfi þessara tveggja
heimsþekktu höfunda, til fróð-
leiks fyrir lesendurna, um leið og
Dvölbirtir sínasöguna eftirhvorn
þeirra. Sögurnar eru valdar af
handahófi, en þó með það fyrir
augum, að þær gefi rétta mynd
af höfundunum, stíl þeirra og við-
fangsefnum.
Gabriele D’Annunzio er fædd-
ur árið 1863. í æsku stundaði
hann skólanám í Róm, og þegar
hann var sextán ára, gaf hann
út sína fyrstu ljóðabók. Síðan rak
hver bókin aðra og urðu um þær
miklar deilur, sent fóru vaxandi
þegar höfundurinn tók að semja
skáldsögur, sem unnu mikla hylli
almennings, þrátt fyrir óblíða
dóma. Einnig skrifaði D’Annunzio
fjölda smásagna, og sótti hann
efni sitt í líf hinnar hraustu,
hálf-villtu alþýðu, sem býr
í fjallahéruðunum í landi hans.
Loks fór hann að semja
leikrit, sent hvarvetna fengu mik-
ið lof og voru sýnd á stærstu leik-
húsum ítalíu, við mikla aðsókn.
D’Annunzio varð nú frægur mað-
ur, sem lifðji í auði og allsnægtum
og naut lífsins í hóflausum mun-
aði í ýmsum stórborgum, mitt í
hinum harðvítugu deilum um verk
hans.
En hamingjan er stundum
hverful, og árið 1910 flæktisthann