Dvöl - 01.07.1938, Blaðsíða 54

212
D V Ö L
JÓN HELGASON:
Konan í garðinum
Ég fiefi séð fiana í garðinum guðslangan daginn.
Hún grefuv og rótar og leitar að fólgnum sjóði.
fíún gcetir þess náíð fiverjir ganga um fieima við bæinn
og gerir slitróttar atfiugasemdir í filjóði.
Hún grefur og rótar og moldina vandlega mylur
og moldugum fingrunum þufdar um sérfiverja örðu.
Og nákvœmni fiennar og iðni enginn skilur.
sem ekki trúir, að gull sé fiér fólgið í jörðu.
Ég þekki fiana vel þessa konu svo kjnlega í fiáttum,
sem krfpur í leirinn og rýnir í glerbrot og steina.
Pótt vorblærinn leiki um garðinn úr öllum áttum
með eirni krefur fiún moldirnar þess, er þær le$na.
En þó að fiún leggi mikið að sér að moka,
er minna um gull eða annað, sem nokkurs er virði.
Pó safnar fiún fieldur gömlum glerjum í poka,
en geta ekki sagt, að fiún finni neitt, sem fiún fiirði.
Pað eru fleiri en fiún, sem grafa og grafa
í garðinn sinn, þótt til títils sé máske að vinna.
Eg veit það líka, að sama siðinn þeir fiafa
og segja demanta glerbrotin, er þeir finna.
Og kannske við séum öll að grafa í garðinn,
þar sem gullið liggur Og fjársjóði dytur moldin,
og það, five mikið við leiium, sé mælikvarðinn,
sem miðað er við, þegar daglaunin skulu goldin.