Dvöl - 01.01.1941, Qupperneq 33

D VÖL
27
hafa orðið til þess að byggja sal-
erni ofan á þær, beint fram undan
aðaldyrum bæjanna. Það er að
vísu betra að hafa slík nauðsynja-
hús á hverju heimili, heldur en að
vera án þeirra, en svona fyrir-
komulag er með öllu óhafandi.
Þá er það hvimleiður siður, sem
víða tíðkast, að láta lausadót, á-
höld og ýmis konar hluti liggja í
reiðuleysi hingað og þangað um
hlað og stéttir.
Þetta, sem ég nú hefi nefnt,
stuðlar allt að því að gera heimili
manna óvistleg og leiðinleg að-
komu. En allir munu geta verið
á einu máli um, að það er mjög
mikils virði, að heimili manna séu
bæði hlýleg og aðlaðandi, jafnt ut-
an húss sem innan. Heimilin eru
hornsteinar þjóðfélagsins. Eigi sú
stofnun að vera vönduð og traust,
verða heimilin líka að vera það.
Það er ekkert, sem meir prýðir
hibýli manna utan húss heldur en
fagrir trjálundir. Hví ættum við
Þá ekki að reyna að gera sem flest
heimili snyrtileg og hlýleg með þvi
að koma upp trjálundum hvar-
vetna, er skilyrði leyfa.
Að menn telja trjálundi við bæi
nokkurs virði, má sjá af því, hve
fjölfarið hefir verið að görðunum í
Múlakoti í Pljótshlíð. Ekki myndu
margir ferðamenn fara langar
^eiðir og taka lykkju á leið sína til
Þess að skoða garðana við Múlakot,
ef Þeir teldu þá einskis virði. Garð-
arnir í Múlakoti hafa líka orðið til
Þess, að í Fljótshllð eru nú garðar
að rísa upp á mörgum bæjum, til
mikillar sveitarprýði. Þá hefir garð-
urinn Skrúður í Dýrafirði vakið á
sér mikla athygli, og hið góða for-
dæmi, sem séra Sigtryggur Guð-
laugsson á Núpi hefir gefið, hefir
orðið til þess, að bræður tveir á
næsta bæ við Núp eru að koma sér
upp mjög myndarlegum trjágarði,
og eru þeir hinir lang efnilegustu
trjáræktarmenn, sem ég hefi hitt
á ferðum mlnum um landið. Garð-
urinn á Stafafelli í Lóni hefir vald-
ið þvi, að í Lóni eru trjágarðar
komnir á ýmsum bæjum. Það er
óhætt að fullyrða, að sveitirnir
breyti algerlega um svip, þegar
trjálundir eru ræktaðir við bæina.
Val garðstæðis.
Hér hefir víða verið siður að
setja kartöflugarða beint fram-
undan bæjarhúsunum. Ekki hefir
þetta orðið til að prýða heimilin,
því að kartöflugarðarnir eru ekki
annað en moldarflag mestan tima
árs. Þar sem menn hafa byrjað
trjárækt í smáum stíl, hefir byrj-
unin mjög oft verið sú, að gróður-
sett hafa verið tré í kartöflugarð-
inum, þar sem nýtur skjóls af
garðlagi og húsum. Annars staðar
hafa menn og tekið upp á því að
setja trén þétt upp að suðurveggj-
um húsa, til þess að þau nytu sem
beztra vaxtarskilyrða. En þetta er
í raun og veru mjög óheppileg að-
ferð. Þegar trén vaxa upp, skyggja
þau á glugga og bægja suðursól-
inni úr húsakynnunum.